Γυναικοκτονίες και η πραγματικότητα της βίας κατά των γυναικών στη Σιουδάδ Χουαρές και τη Λατινική Αμερική. Το ελληνικό νομικό σύστημα συνεχίζει να μην περιλαμβάνει τον όρο γυναικοκτονία. Αυτή η απουσία έγινε εμφανής και κατά τη διάρκεια της δίκης του δολοφόνου της Κυριακής Γρίβα. Η επίσημη θέση, όπως εκφράστηκε από τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης, είναι ότι το ποινικό σύστημα προστατεύει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ωστόσο, η έλλειψη ενός όρου που να αποτυπώνει τη βία κατά των γυναικών αναδεικνύει την ανάγκη για αναγνώριση και ορθολογική συζήτηση αυτού του φαινομένου.
Αν και η απουσία αυτής της νομικής ορολογίας δεν αναιρεί τις γυναικοκτονίες, η πραγματικότητα της δολοφονικής βίας εις βάρος γυναικών παραμένει ζωντανή, εξαιτίας της έμφυλης βίας. Στη Σιουδάδ Χουαρές, μια πόλη στο Μεξικό κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ, από το 1993 έως το 2011 καταγράφηκαν εκατοντάδες δολοφονίες γυναικών, πολλές από τις οποίες περιλάμβαναν απαγωγές και σεξουαλική βία.
Η Αργεντίνα Ρίτα Λάουρα Σεγάτο, φημισμένη ανθρωπολόγος και φεμινίστρια, έχει μελετήσει το φαινόμενο των γυναικοκτονιών στη Σιουδάδ Χουαρές. Το έργο της «Η γραφή στα σώματα των δολοφονημένων γυναικών της Σιουδάδ Χουαρές», το οποίο τώρα κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πότλατς, προσφέρει σημαντική γνώση σχετικά με τη βία κατά των γυναικών.
Η Σεγάτο επισημαίνει ότι ο βιασμός προορίζεται για την εκμηδένιση της βούλησης του θύματος, εστιάζοντας στη διασύνδεση της βίας και της κοινωνικής δομής. Όπως καταδεικνύει, η βία που βιώνουν οι γυναίκες δεν περιορίζεται μόνο στη σφαίρα του ατομικού, αλλά αποτελεί και έκφραση μιας ευρύτερης κοινωνικής δυναμικής.
Η Σιουδάδ Χουαρές γίνεται σύμβολο αυτής της βίας, όπου οι γυναικοκτονίες καταδεικνύουν τις καταναγκαστικές απαιτήσεις της ανδρικής κυριαρχίας. Η αναγνώριση και ο ορισμός της γυναικοκτονίας είναι κρίσιμοι για την κατανόηση του φαινομένου. Η Σεγάτο υποστηρίζει ότι αυτές οι δολοφονίες διαπράττονται απλώς και μόνο επειδή κάποια είναι γυναίκα, με αποτέλεσμα η κοινωνική δικαιοσύνη να επαναστατεί ενάντια στην ατιμωρησία.
Η ομιλία περί γυναικοκτονίας αποκαλύπτει τη γλώσσα της βίας και του τρόμου που προέρχεται από τις παραμεθόριες ζώνες της παγκοσμιοποίησης. Αυτό επισημαίνει τη στρατηγική των γυναικοκτονιών που στοχεύει στη διατήρηση των γυναικών σε υποτελή θέση. Καθώς η Σεγάτο διερευνά αυτές τις παραμέτρους, αναρωτιέται για τη δυνατότητα επίτευξης ειρήνης και δικαιοσύνης για τα θύματα αυτής της εγκληματικής βίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
