Μάθετε για τη σπουδαία σχέση ανάμεσα στον Σπυρίδωνα Μαρινάτο και τον Σπύρο Ιακωβίδη, δύο κορυφαίους αρχαιολόγους της εποχής. Ο Σπύρος Ιακωβίδης είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον πατέρα μου, Σπυρίδωνα Μαρινάτο, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, όταν σπούδαζε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Ιακωβίδης ανέφερε ότι τα μαθήματα διεξάγονταν στο σπίτι του Μαρινάτου στα Πατήσια, καθώς το Πανεπιστήμιο ήταν σε κακή κατάσταση λόγω της Κατοχής. Στην πορεία, οι φοιτητές των σεμιναρίων ήταν ελάχιστοι και μεταξύ τους ξεχώριζαν ο Ιακωβίδης και ο Στυλιανός Αλεξίου, οι οποίοι έγιναν οι αγαπημένοι μαθητές του Μαρινάτου και αργότερα συνεργάστηκαν μαζί του στην εκπόνηση των διδακτορικών τους διατριβών. Το φιλικό και οικείο περιβάλλον των μαθημάτων είχε σημαντική επίδραση στους φοιτητές: «Έμαθα περισσότερα πράγματα τότε από κάθε άλλη στιγμή των σπουδών μου», είπε ο Ιακωβίδης, αναφερόμενος στις προσωπικές του αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Παρά την τριάντα ετών γνωριμία τους, μαθητής και δάσκαλος διατηρούσαν μία απόσταση, καθώς τον Μαρινάτο δεν ήταν εύκολο να τον πλησιάσει κανείς. Αυτή η ιδιαιτερότητα χαρακτήριζε τον Μαρινάτο και διαμόρφωσε τις σχέσεις του με τους μαθητές του.
Η αφοσίωσή τους στα πολιτικά και πνευματικά ιδεώδη, όπως η ανάπτυξη μιας φιλελεύθερης και αυτοπειθαρχημένης ελληνικής κοινωνίας, τους ένωσε, ενώ η επιστημονική τους προσέγγιση διαφοροποιούσε τις μεθόδους τους. Ο Ιακωβίδης παρέμεινε προσηλωμένος σε μια περιγραφική και αναλυτική προσέγγιση, ενώ ο Μαρινάτος έδινε μεγαλύτερη σημασία στην εθνογραφία και την πολιτισμική ταυτότητα των μνημείων.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Ιακωβίδης συμμετείχε σε ανασκαφές στην Μεσσηνία, όπου ο Μαρινάτος του προσέφερε προνόμια και ελευθερίες, γεγονός που ενίσχυσε τη μεταξύ τους φιλία. Η συνεργασία τους εξελίχθηκε σε μια πιο ισχυρή σχέση, που ενδυναμώθηκε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του Μαρινάτου, κυρίως στην ανασκαφή του Ακρωτηρίου Θήρας.
Η σχέση αυτή μεταξύ του Μαρινάτου και του Ιακωβίδη δεν ήταν απλώς αποτέλεσμα κοινού επιστημονικού έργου, αλλά και έκφραση του αστικού ήθους και της πολιτικής συνέπειας που διακρίνονταν και οι δύο. Ο Μαρινάτος παρέμεινε πιστός στις αξίες του και η φιλία τους αποτέλεσε ένα πρότυπο συνέπειας και αλληλοστήριξης μέχρι την τελευταία ημέρα του.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
