Αναλύουμε τη Συμφωνία Καζέρτας και την επίδρασή της στον ΕΛΑΣ κατά την περίοδο της Κατοχής στην Ελλάδα. Καθώς το καλοκαίρι του 1944 φθάνει στο τέλος του, οι δυνάμεις του σοβιετικού στρατάρχη Τολμπούκιν κατευθύνονται προς τη Βαλκανική, ενώ οι Γερμανοί αποσύρουν σταδιακά τα στρατεύματά τους από την ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτή η αποχώρηση δημιουργεί κενά εξουσίας, που εκμεταλλεύεται ο ΕΛΑΣ, καθώς ενώνεται με τις τοπικές οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ και άλλες. Το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 1944, η δύναμη του ΕΑΜ και των παρακλαδιών του ήταν κυριολεκτικά συντριπτική.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, προσπαθώντας να ανατρέψει την ανισορροπία δυνάμεων, βρίσκεται από τις 7 Σεπτεμβρίου στην Ιταλία, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια για να υποτάξει το πανίσχυρο ΕΑΜ. Ο Παπανδρέου διαχειρίζεται την κατάσταση, και στις 2 Σεπτεμβρίου ορκίζει έξι εκπροσώπους της εαμικής παράταξης στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Μέχρι την έναρξη του Δεκεμβριανού Κινήματος, οι βρετανικές δυνάμεις δεν είχαν καταφέρει να αποβιβάσουν στην Ελλάδα παρά μόνο 1.650 στρατιώτες.
Η στρατηγική του Παπανδρέου αποδίδει καρπούς και τον Σεπτέμβριο του 1944 υπογράφεται το Σύμφωνο της Καζέρτας, το οποίο θέτει όλες τις αντάρτικες δυνάμεις υπό τις διαταγές της Ελληνικής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Αυτή η συμφωνία σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, ενισχύοντας τις δυνάμεις της κυβέρνησης και περιορίζοντας την επιρροή του ΕΛΑΣ.
Η συμφωνία αυτή έχει χαρακτηριστεί ως το πλήγμα που έπληξε τη νικηφόρα επανάσταση του λαού της Κατοχής, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχων του ΕΛΑΣ. Η σύναψη αυτής της συμφωνίας αναδείχνει τις πολυάριθμες προκλήσεις που αντιμετώπισε το κίνημα κατά τη διάρκεια αυτής της ταραχώδους περιόδου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
