Αναλύουμε τη συνέχιση της καλλιτεχνικής επιτυχίας εκείνων που υποστήριξαν το ναζιστικό καθεστώς. Ο μαέστρος Χέρμπερτ φον Κάραγιαν εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) του Αδόλφου Χίτλερ όχι μία, αλλά δύο φορές: πρώτα στην Αυστρία και στη συνέχεια στη Γερμανία. Παρά το ναζιστικό του παρελθόν, ο διάσημος κλασικός μουσικός διατήρησε τη φήμη του ως ένας από τους μεγαλύτερους μαέστρους όλων των εποχών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο αρχιτέκτονας Άλμπερτ Σπέερ, που υπηρέτησε τη ναζιστική ηγεσία, εξέτισε 20 χρόνια φυλάκισης λόγω των εγκλημάτων του, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 1970 επανήλθε με βιβλία που τελικά σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Ο Βίλαντ Βάγκνερ, οικογενειακός φίλος του Χίτλερ, κατέστη διευθυντής του Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ τη δεκαετία του 1950, αξιοποιώντας τη φιλία του για να επαναστατήσει στην καριέρα του.
Η λογική πίσω από την αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας το 1945 προέβλεπε την απομάκρυνση όσων σχετίζονταν με το ναζιστικό κόμμα από θέσεις εξουσίας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι επαγγελματίες υψηλής στάθμης υπήρξαν υπό αυστηρή επιτήρηση, καθώς οι ψευδείς δηλώσεις σχετικά με την εμπλοκή τους με το ναζιστικό καθεστώς υπόκεινταν σε σφοδρές ποινές. Παρ’ όλα αυτά, πολλοί από τους θεϊκά προικισμένους καλλιτέχνες που είχαν επωφεληθεί από το ναζιστικό καθεστώς συνεχίζουν να απολαμβάνουν ευνοϊκή μεταχείριση και υψηλές αποδοχές.
Η έκθεση του Βόλφγκανγκ Μπράουναις το 2021, η οποία ερεύνησε τη διαρκή επιτυχία αυτών των καλλιτεχνών, προκάλεσε επανεξέταση της δημόσιας αναγνώρισης τους. Παρά την προοδευτική καλλιτεχνική σκηνή, οι καλλιτέχνες αυτοί διατήρησαν ισχυρή παρουσία σε δημόσιες αναθέσεις. Ο δημόσιος διάλογος για το αν οι καλλιτέχνες αυτοί θα έπρεπε να είναι πάλι υπόψη λόγω του παρελθόντος τους παραμένει επίκαιρος.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
