Ανακαλύψτε την ποιητική εξερεύνηση του Δημήτρη Δημητριάδη στο περιοδικό Εντευκτήριο. Βρίσκομαι τώρα εδώ ανήμπορος και μόνος. Έχω από το σώμα μου ό,τι με υπονομεύει. Η καρδιά μου αντέχει μόνο να σε λατρεύει, ενώ οι στίχοι μου σε ενθρόνισαν ως το κάλλιστο. Ωστόσο, εσύ αποστράφηκες αυτούς τους στίχους, τους οποίους θεώρησες προσβολές. Έχω μόνο το γήρας μου να αντιπαραθέσω στο θάμβος που σκορπά η έκπαγλή σου όψη. Ο Χρόνος είχε κόψει το νήμα που μας συνέδεε, αφήνοντάς με με μόνη παρηγοριά τον πόθο που πήγε εντελώς χαμένος.
Αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν μέσα από το σονέτο 2, έργο του καταξιωμένου θεατρικού συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, το οποίο δημοσιεύεται στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Εντευκτήριο. Ο Γιώργος Κορδομενίδης συνεχίζει την παράδοση αυτού του περιοδικού στην άλλη Θεσσαλονίκη. Το σονέτο είναι ένα από τα συνολικά 154 που ξεκίνησε να γράφει ο Δημητριάδης το 2016, αφιερώνοντας το έργο του στη μνήμη του Σαίξπηρ με αφορμή μια εκδήλωση στο θέατρο Λευτέρης Βογιατζής/Νέα Σκηνή.
Στο ίδιο τεύχος εντοπίζεται και ένας ακούσιος διάλογος με το έργο του Γιάννη Αντιόχου, όπου αναδύεται το άγχος της φθοράς και του θανάτου.
Επιπλέον, παρατίθενται και δύο επιστολές του Νίκου Καχτίτση προς τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, που σχολιάζονται από τον Χρήστο Καββαδά. Η αναφορά περιλαμβάνει και παρατηρήσεις σχετικά με τη σημασία της πλοκής στα διηγήματα. Σημαντική είναι επίσης η αναφορά στον πρώτο πυρήνα των Μακεδονικών ημερών (1932) και τα σημειώματα που αφορούν τους εκλιπόντες της προηγούμενης περιόδου, όπως η Τζένη Μαστοράκη και ο Πάνος Θεοδωρίδης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
