Αναλύση της ταινίας του Γουές Άντερσον που προβάλλει την Μέση Ανατολή μέσα από μια φανταστική ματιά. Το φοινικικό σχέδιο, η ταινία φαντασίας του Γουές Άντερσον, εξερευνά την παραμορφωμένη αντίληψη της πληγωμένης από τον πόλεμο Έγγυς Ανατολής, παρουσιάζοντας την περιοχή με έναν σχεδόν απίστευτο τρόπο για την εποχή μας. Τα σκηνικά που μας συντροφεύουν καθημερινά, γεμάτα πύραυλους και κατεστραμμένα κτίρια, έχουν αντικατασταθεί από κυπαρίσσια, καμηλιέρηδες και kitsch ξενοδοχεία, προερχόμενα από τη λεβαντίνικη παράδοση, αναδυόμενα μέσα από τη λάμψη ενός μαγειρικού βιβλίου του Γιόταμ Οτολένγκι.
Η ταινία διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή ενός παράλληλου σύμπαντος. Ο χρόνος έχει σταματήσει το 1950, χωρίς τις συνέπειες της αποαποικιοποίησης ή των παγκόσμιων πολέμων. Το Λεβάντε εμφανίζεται ως μια ενιαία κυρίαρχη επικράτεια, γνωστή ως Σύγχρονη Μεγάλη Ανεξάρτητη Φοινίκη. Η ταινία φαντάζει ιδανική, απουσιάζοντας από τις εθνοτικές και θρησκευτικές διαμάχες, αντικαθιστώντας τες με ένα ειρηνικό κράμα αριστοκρατικών οικογενειών που, ωστόσο, η ιστορική τους σημασία είναι αμφίβολη.
Ο βασιλιάς Χουσεΐν της ταινίας αντλεί έμπνευση από τις παραδόσεις των Χασεμιτών και τον τελευταίο βασιλιά της Αιγύπτου, Φαρούκ. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Ριζ Άχμεντ υποδύεται έναν χαρακτήρα που αναφέρεται στον παχύσαρκο βασιλιά Φαρούκ δείχνει την καλλιτεχνική απεικόνιση της αυτοκρατορικής ιστορίας μέσα από ένα διαστρεβλωμένο πρίσμα.
Ο χαρακτήρας του Ζα-Ζα Κόρντα, ενός κατασκευαστή υποδομών, αναδεικνύει τη σημασία της αποικιοκρατίας στην ιστορία της περιοχής. Η ταινία επενδύει στη φαντασία, εξερευνώντας τις υπερβολές των υποδομών που επηρεάζουν τη γεωπολιτική. Η ανασυγκρότηση της Ανατολής στα πρότυπα των αυτοκρατοριών απεικονίζεται ως ένα σχέδιο για την επαναστατική εκ νέου διαμόρφωση της περιοχής.
Η ταινία, μέσα από την φαντασία της, καθιστά σαφές ότι το φοινικικό σχέδιο δεν είναι απλώς μια κωμωδία, αλλά μια παράσταση που προσεγγίζει τη σοβαρότητα των ιστορικών συγκρούσεων. Ωστόσο, η ιδέα ενός κόσμου χωρίς ρατσισμό και διακρίσεις δημιουργεί ένα παράδοξο, καθώς οι διάφορες εθνοτικές ταυτότητες και οι εσωτερικές συγκρούσεις παραμένουν στο περιθώριο.
Αναφορές στον σιωνισμό και τον εθνικισμό διατρέχουν την ταινία, ενώ η ιδέα ότι οι ήρωες της φαντασίας δεν επιθυμούν κρατική υπόσταση θέτει ερωτήματα για την προοπτική του οράματος αυτού. Οι πολυάριθμες ανατροπές που αφορούν την ιστορία και την παράδοση αποκαλύπτουν έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις και προκλήσεις, που μας καλούν να αναλογιστούμε τη σύνθεση της πραγματικότητας.
Ακόμη και με την κριτική που μπορεί να επιφέρει η ταινία, το φοινικικό σχέδιο είναι ένα κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς που αξίζει να αναλυθεί, προσκαλώντας τον θεατή σε έναν προβληματισμό για την σχέση του παρελθόντος με το παρόν.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
