Ανακαλύπτοντας το αληθινό νόημα του Φρανκενστάιν: Μια μελέτη της ανθρώπινης μοναξιάς και ευθύνης. Το «είναι ζωντανό! Είναι ζωντανό!» — η κραυγή του Δρ. Φρανκενστάιν στην εμβληματική ταινία του 1931 αποτυπώνει το δέος και την φρίκη ενός μύθου που αρνείται να πεθάνει. Δύο αιώνες μετά τη γέννησή του, ο Φρανκενστάιν της Μέρι Σέλεϊ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά μέσα από την οπτική του Γκιγέρμο ντελ Τόρο, με πρωταγωνιστές τον Όσκαρ Άιζακ και τον Τζέικομπ Ελορντί. Η νέα αυτή προσέγγιση μας υπενθυμίζει ότι το πραγματικό τέρας δεν ήταν ποτέ αυτό που νομίζαμε.
Η νεαρή Μέρι Γουόλστονκραφτ Γκόντουιν, που μετέπειτα έγινε Σέλεϊ, έγραψε το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Στο έργο της, ο Βίκτορ Φρανκενστάιν, ένας φοιτητής φυσικής φιλοσοφίας, αναζητά εμμονικά το μυστικό της ζωής και καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πλάσμα, μόνο για να το απορρίψει με τρόμο. Από την πρώτη στιγμή, το βιβλίο υπερβαίνει τον γοτθικό τρόμο, καθώς θίγει θεμελιώδη ζητήματα γύρω από την γνώση, την ανθρώπινη υπερηφάνεια, την εγκατάλειψη και την μοναξιά.
Η Μέρι Σέλεϊ δημιούργησε δύο από τα πιο ανθεκτικά αρχέτυπα του δυτικού πολιτισμού: το πλάσμα που αναζητά αποδοχή και τον επιστήμονα που παραβιάζει τα θεία. Η ιστορία της Φρανκενστάιν διατρέχει πολλές μεταμορφώσεις στον κινηματογράφο, αλλά η ουσία της παραμένει: το πλάσμα δεν είναι απλώς ένα τέρας, αλλά μια κραυγή για κατανόηση και αγάπη.
Όταν η Σέλεϊ ολοκλήρωσε το έργο της, το 1831, αναγνώρισε ότι στέλνει το «φρικτό τέκνο» της στον κόσμο, προφητεύοντας ότι ο μύθος της θα επιβίωνε στο πέρασμα του χρόνου. Σήμερα, το Φρανκενστάιν έχει γίνει ένα ζωντανό σύμβολο που αναδεικνύει τις ανθρωπιστικές αξίες, τις ευθύνες και την μοναξιά που μας ακολουθούν.
Η αναβίωση του μύθου μέσω του ντελ Τόρο επισημαίνει την ανάγκη για ευαισθησία και κατανόηση, αποκαλύπτοντας ότι ίσως το τέρας να είμαστε εμείς, όταν κοιτάμε στον καθρέφτη και αναρωτιόμαστε για την πραγματική μας φύση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
