Η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρές ανισότητες στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, με επιβάρυνση για τα νοικοκυριά. Η Ελλάδα το 2025 συνεχίζει να καταγράφει το υψηλότερο ποσοστό ιδιωτικών πληρωμών υγείας στην ευρωζώνη. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, σχεδόν ένα στα δέκα νοικοκυριά βιώνει εξαιρετικά υψηλές δαπάνες υγειονομικής φροντίδας, οι οποίες απειλούν τη σταθερότητα των οικογενειακών προϋπολογισμών. Για κάθε 100 ευρώ που δαπανώνται συνολικά για υπηρεσίες υγείας, τα 34 ευρώ προέρχονται από την τσέπη των πολιτών, ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Η κατανομή της επιβάρυνσης δεν είναι ομοιόμορφη. Το φτωχότερο 20% των ελληνικών νοικοκυριών έχει τριπλάσιες πιθανότητες να αντιμετωπίσει τέτοιες δαπάνες σε σχέση με το πλουσιότερο 20%. Οι πληρωμές για φάρμακα, διαγνωστικές εξετάσεις και βασικές εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες είναι οι κύριοι λόγοι που δοκιμάζουν την καθολικότητα του υγειονομικού συστήματος. Παρά την αύξηση των συνολικών δαπανών υγείας κατά 5% – 6% την περίοδο 2024-2025, το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης προήλθε σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον ιδιωτικό τομέα. Οι δημόσιες δαπάνες παραμένουν χαμηλότερες από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, γεγονός που αναγκάζει όλο και περισσότερους πολίτες να χρηματοδοτούν άμεσα υπηρεσίες που θα έπρεπε να καλύπτονται από το κράτος.
Αναφορικά με την πρόσβαση στην ψυχική υγεία, η Ελλάδα διατηρεί τον υψηλότερο δείκτη ανισότητας στην Ευρώπη για ανεκπλήρωτες ανάγκες ψυχικής φροντίδας. Το 38% των πολιτών με χαμηλό εισόδημα δηλώνει ότι δεν μπορεί να καλύψει το κόστος ψυχικής φροντίδας, ένα ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Οι γεωγραφικές ανισότητες προσθέτουν στην επιδείνωση της κατάστασης, με τις διαφορές στην πρόσβαση σε πρωτοβάθμια φροντίδα και οργανωμένες δομές ψυχικής υγείας να είναι έντονες ανά περιφέρεια.
Η συζήτηση σχετικά με τις δαπάνες υγείας συνήθως εστιάζει στο δημοσιονομικό κόστος, αλλά η ανεπαρκής πρόσβαση έχει άμεσες αρνητικές συνέπειες στην οικονομία. Τα νοικοκυριά που δαπανούν υπερβολικά ποσά για φάρμακα ή εξετάσεις μειώνουν την κατανάλωση σε άλλους τομείς, περιορίζουν την αποταμίευση και αναβάλλουν μικρές επενδύσεις. Η υποχρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος δεν αποτελεί μόνο κοινωνικό πρόβλημα αλλά και εμπόδιο στη μακροχρόνια παραγωγικότητα της οικονομίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
