Εξερεύνηση της μαιευτικής βίας στην Ελλάδα και οι επιπτώσεις στις μητέρες και τις εγκυμονούσες. Η Χριστίνα Λ., 43 ετών, θυμάται με συγκίνηση τον πρώτο της τοκετό, τον οποίο περιγράφει ως μια εμπειρία γεμάτη ανασφάλεια. Την πρώτη φορά ένιωσα απούσα από τον τοκετό μου λέει η ίδια, προσθέτοντας ότι στην δεύτερη γέννα κατάφερε να βιώσει μια πιο θετική εμπειρία. Το ερώτημα που προκύπτει, όμως, είναι αν οι προσωπικές της εμπειρίες πριν από 10 χρόνια συνιστούν μαιευτική βία. Ο όρος αυτός, που καθιερώθηκε επίσημα το 2019 στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, αναφέρεται σε κακές πρακτικές κατά τη διάρκεια του τοκετού και άλλων σχετικών διαδικασιών.
Σημαντικές στατιστικές δείχνουν ότι η Ελλάδα καταγράφει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά καισαρικών τομών παγκοσμίως, φθάνοντας το 58-60%, σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο του 21,1%. Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει σοβαρές ανησυχίες και έχει αναδείξει την ανάγκη για δημόσιο διάλογο σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνουν οι τοκετοί.
Η πρόσφατη επανεκκίνηση του Παρατηρητηρίου Μαιευτικής Βίας Ελλάδας (OVO Hellas) έχει συμβάλει στην αναζωπύρωση της συζήτησης για τη μαιευτική βία. Υπό το πρίσμα των δεδομένων που παρουσιάστηκαν, οι γυναίκες ενδέχεται να υποβληθούν σε ιατρικές διαδικασίες χωρίς τη σωστή ενημέρωση και τη συναίνεσή τους. Ο ορισμός της μαιευτικής βίας περιλαμβάνει κάθε ιατρική παρέμβαση που δεν είναι ενημερωμένη ή αποδεκτή από την επιτόκο, την απαγόρευση της παρουσίας συνοδού και την ψυχολογική κακομεταχείριση.
Ειδικοί υπογραμμίζουν ότι η μαιευτική βία είναι μια έμφυλη μορφή βίας και οι έγκυες γυναίκες συχνά δεν κατανοούν τα δικαιώματά τους ή δεν τους παρέχεται η κατάλληλη ενημέρωση για τις διαδικασίες που τις αφορούν. Στην Ελλάδα, η ανάγκη για αλλαγές στις διαδικασίες και την εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας είναι επιτακτική.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
