Η διπλωματική εργασία που παρουσιάστηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης εξετάζει τον ήχο του κοντραμπάσου υπό το πρίσμα της σύγχρονης τεχνολογίας.
Η Λήδα Κοσσυβάκη στο Εργαστήριο Ηλεκτρακουστικής και Τηλεοπτικών Συστημάτων, με την καθοδήγηση του καθηγητή Γεώργιου Παπανικολάου, εστίασε στην καταγραφή και φασματική ανάλυση του κοντραμπάσου, αναλύοντας τον αντίκτυπο των διαφόρων τεχνικών ηχογράφησης στο τελικό ακουστικό αποτέλεσμα.
Το κοντραμπάσο, που εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα για να καλύψει τις ανάγκες των χαμηλών φωνών στην ορχήστρα, χαρακτηρίζεται από τη σύνθετη ακουστική του, η οποία επηρεάζεται από την επιλογή ξύλων όπως το πεύκο και το σφενδάμι. Η σύγκριση με άλλα έγχορδα, όπως το βιολοντσέλο, αποδεικνύει ότι απαιτούνται εξειδικευμένες τεχνικές καταγραφής για τη σωστή απόδοση του ήχου του κοντραμπάσου.
Στις πειραματικές δοκιμές χρησιμοποιήθηκαν πιεζοηλεκτρικοί μετατροπείς και μικρόφωνα τύπου U89, κι ο ενισχυτής MICRO-VR της Ampeg. Η ανάλυση του ήχου κάθε χορδής ανέδειξε την πλούσια αρμονική δομή του οργάνου και τη δυναμική απόκρισή του σε διαφορετικές τεχνικές παιξίματος, αποκαλύπτοντας στοιχεία συμβατά με τις απαιτήσεις της ζωντανής μουσικής.
Η χρήση κάψας προσφέρει την πιο καθαρή και ελεγχόμενη αποτύπωση του ήχου, ενώ το μικρόφωνο, αν και προσφέρει πλουσιότερο ήχο, έχει μεγαλύτερη ευαισθησία σε εξωτερικούς θορύβους. Η μελέτη καταλήγει ότι ο ιδανικός τρόπος καταγραφής του κοντραμπάσου είναι μέσω πιεζοηλεκτρικών μετατροπέων.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
