Για θέματα που αφορούν το καθημερινό γίγνεσθαι, τη ζωή, τον θάνατο και την άλλη ζωή, καθώς και την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει και να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό, μιλά στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ρένος Νεκτάριος Παυλάκης, ιδιαίτερος γραμματέας του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Ακολουθεί η συνέντευξη και η άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση του συγγραφέα:
– Διεισδυτικά και πρωτότυπα, καταθέσατε στο βιβλίο σας «Ο πλους: μια συζήτηση για τη ζωή και το θάνατο», τις απόψεις σας. Τι σημαίνει για εσάς ζωή;
– Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο άνθρωπος προσπαθεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, ή καλύτερα σε αυτό το υπαρξιακό ζήτημα. Εκατοντάδες φιλόσοφοι και στοχαστές στην ιστορία της σκέψης και της διανόησης προσπάθησαν να ορίσουν τη ζωή. Δεν γίνεται. Τις περισσότερες φορές ο ορισμός εξαρτάται από την ερμηνεία που επιθυμούμε να δώσουμε.
Προσωπικά, προσεγγίζω την έννοια της ζωής μέσα από την άρρηκτη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης. Υπάρχει ένα ζηλευτό και σοφό δελφικό παράγγελμα, το οποίο λέει «Τω βίω μη μάχου», δηλαδή μην εναντιώνεσαι στο βίο σου, μην πολεμάς τη ζωή σου.
Η ζωή επομένως είναι η πορεία μας προς την θέωση, την κατά χάριν ταύτιση με το θείο. Προοριζόμαστε για αυτό και έχουμε την δυνατότητα να το πετύχουμε.
Μεταφορικά θα έλεγα ότι η ζωή είναι ένα μυστήριο. Ένα μυστήριο με έντονη εσχατολογική και σωτηριολογική προοπτική. Αυτό το μυστήριο δεν εξαντλείται μόνον στον επίγειο βίο μας. Είναι μυστήριο αγάπης.
– Και ο θάνατος; Ο βίαιος αποχωρισμός από ό,τι βιώνουμε; Ο φόβος του χωρισμού από τα εγκόσμια;
– Ο θάνατος ως γεγονός λειτουργεί νομοτελειακά. Αργά ή γρήγορα έρχεται. Οι άνθρωποι εκ φύσεως αισθανόμαστε φόβο για το άγνωστο και το μυστήριο του θανάτου μας φοβίζει. Δεν έχουμε μνήμη θανάτου. Επειδή έχουμε άγνοια φοβόμαστε.
Θάνατος δεν υπάρχει! Απλά ο άνθρωπος χωρίζεται από το σώμα και η ψυχή του πηγαίνει σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη κατάσταση, στη κατάσταση της μεσότητος. Είναι μια κατάσταση «αναμονής», σχηματική η λέξη ώστε να μπορέσουμε να το προσεγγίσουμε με την περιορισμένη ανθρώπινη αντίληψη.
– Στο βιβλίο σας κινείστε στο επίπεδο του Θεολογικού και Φιλοσοφικού στοχασμού, συμπυκνώνοντας την υπάρχουσα συσσωρευμένη γνώση. Ωστόσο, μετά τον θάνατο που επέρχεται και νομοτελειακά, η ψυχή χα…
– Η Εκκλησία μάς δίνει μια ζώσα προοπτική αθανασίας. Αυτή η προοπτική λειτουργεί εσχατολογικά και μέσα από την εσχατολογία της καθώς και την συνολική της διδασκαλία μάς ετοιμάζει να διαβούμε αυτό το πνευματικό μονοπάτι της πνευματικής επίγειας ζωής μας.
Πιστεύω ότι η αγάπη είναι ένα θεμελιώδες συστατικό για να πορευθούμε στο επίγειο πνευματικό μονοπάτι και να βιώσουμε κάποια στιγμή τις άκτιστες θείες ενέργειες.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
