Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η απόφαση της ΕΡΤ να μην αναθέσει την παρουσίαση της στρατιωτικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη στον δημοσιογράφο Νίκο Λαδιανό, που επί σειρά ετών είχε την ευθύνη της ζωντανής μετάδοσης.
Η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας–Θράκης (ΕΣΗΕΜΘ) κατήγγειλε την απόφαση κάνοντας λόγο για «απαξίωση της ΕΡΤ3», σημειώνοντας ότι η διοίκηση ενημέρωσε τον δημοσιογράφο πως δεν θα συμμετάσχει στη φετινή τηλεοπτική κάλυψη.
Η απάντηση της ΕΡΤ
Μετά τον σάλο, η δημόσια τηλεόραση εξέδωσε ανακοίνωση, χωρίς να κατονομάζει τον Λαδιανό, στην οποία τονίζει ότι στην περιγραφή θα συμμετάσχει και δημοσιογράφος της ΕΡΤ3, ενώ τη σκηνοθεσία θα αναλάβει εργαζόμενος του καναλιού της Θεσσαλονίκης.
Η ΕΡΤ υπογράμμισε ότι φέτος η μετάδοση της παρέλασης και των εκδηλώσεων για τον Άγιο Δημήτριο θα είναι αναβαθμισμένη, χάρη στη χρήση του μεγάλου OB Van της ΕΡΤ, με 24 κάμερες (σταθερές, drone, γερανούς, mirrorless κ.ά.) — τριπλάσιο τεχνικό εξοπλισμό σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Όπως αναφέρει, η ΕΡΤ3 θα καλύψει τόσο τη Δοξολογία και το Αρχιερατικό Συλλείτουργο στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου στις 26 Οκτωβρίου, όσο και τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.
«Η ΕΡΤ προσφέρει στους Έλληνες την πιο ποιοτική κάλυψη γεγονότων εθνικής σημασίας, με τα πιο σύγχρονα μέσα και εξειδικευμένο προσωπικό», τονίζεται στην ανακοίνωση.
Η ανάρτηση του Νίκου Λαδιανού
Ο δημοσιογράφος, που έχει συνδέσει το όνομά του με τη μετάδοση των παρελάσεων της Θεσσαλονίκης, τοποθετήθηκε δημόσια μέσω ανάρτησής του στα κοινωνικά δίκτυα, σημειώνοντας ότι δεν είχε σκοπό να σχολιάσει το ζήτημα πριν την ολοκλήρωση της φετινής παρέλασης, αλλά ένιωσε την ανάγκη να το κάνει για να «προλάβει παρερμηνείες».
Ο Λαδιανός, σε εκτενή του τοποθέτηση, μίλησε για τη σημασία της παρέλασης, υπογραμμίζοντας πως την αντιμετώπιζε ως «χρέος απέναντι σε όσους θυσιάστηκαν για την ελευθερία» και στα σημερινά παιδιά που ίσως μάθαιναν «πέντε ιστορίες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα σχολεία τους».
Παράλληλα, αναφέρθηκε και στην κόπωση και τις δυσκολίες που συνόδευαν κάθε χρόνο τη μετάδοση, σημειώνοντας πως η δουλειά του γινόταν «χωρίς αμοιβή, με φτωχά μέσα, αλλά με αγάπη και ιδέες».
«Από τους διθυράμβους και τα συγχαρητήρια, πώς φτάσαμε στην άρον-άρον έξοδο; Ποια σενάρια επικράτησαν;» αναρωτήθηκε ο δημοσιογράφος, αφήνοντας αιχμές για πιθανές παρασκηνιακές αποφάσεις.
Κλείνοντας, ο Νίκος Λαδιανός ευχήθηκε ενότητα και καθαρή ματιά στους συναδέλφους του, τονίζοντας πως «έρχονται δύσκολοι καιροί» και ότι «η αλήθεια και η πίστη θα μετρήσουν περισσότερο από ποτέ».
Αναλυτικά η ανάρτηση του δημοσιογράφου:
«ΤΟ ΦΩΣ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Δεν είχα πρόθεση να ασχοληθώ δημοσίως με το θέμα.
Τουλάχιστον όχι πριν την ολοκλήρωση της παρέλασης.
Παρεμβαίνω για να επισημάνω ορισμένες παραμέτρους.
Διότι το σκανδαλώδες ζήτημα, που προέκυψε, πήρε καλώς ή κακώς μεγάλες διαστάσεις.
Κανείς δεν κρατά μόνιμα ένα πόστο. Ούτε ο πιο άξιος, ο πιο ικανός.
Η ανανέωση είναι βασικό στοιχείο στην εξέλιξη των ζώντων οργανισμών.
Έτσι εξομολογούμαι: Κάθε χρόνο έλεγα πως “η μετάδοση αυτή ίσως είναι η τελευταία”.
Γνωρίζουν οι κοντινοί μου άνθρωποι τον προβληματισμό και την κούραση μου.
Όχι!! Δεν είμαι κάποιος “παρελασιάκιας”!!
Μπορεί κάποιοι να με ταύτισαν με αυτό.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι, που γνωρίζουν την ευρύτητα των ενδιαφερόντων μου.
Ούτε συμπαθώ την σοβαροφάνεια!
Μακριά από εμένα.
Και θα το ομολογήσω δημοσίως:
Δεν μου αρέσει ο τρόπος (παρωχημένος συχνά), που πραγματοποιούνται ή μεταδίδονται οι παρελάσεις.
Και είχα εκφράσει συχνά απόψεις για αλλαγές.
Ωστόσο, την εκδήλωση αυτή την αντιμετώπιζα ως χρέος. Ως καθήκον.
Το ελάχιστο καθήκον που έχω απέναντι σε εκείνα τα χιλιάδες άγνωστα παληκάρια, που άφησαν τα κόκκαλα τους στα χιονισμένα βουνά. Απέναντι στα ηρωικά κορίτσια, που σκοτώθηκαν στην αντίσταση. Απέναντι στα σκελετωμένα παιδιά, που ξεψύχησαν από ασιτία.
Απέναντι στους πολεμιστές της ερήμου του Ελ Αλαμέιν και στους γενναίους ναυτικούς, που χάθηκαν στον Ινδικό και στον Ατλαντικό.
Σε όλους αυτούς, πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η ελευθερία και η ευζωία μας.
Κυρίως όμως, χρέος απέναντι σε εκείνα τα – έστω λίγα – σημερινά παιδιά, που θα άκουγαν δέκα λεπτά τηλεοπτικής μετάδοσης. Και θα μάθαιναν από εμένα πέντε ιστορίες, που δεν άκουσαν ποτέ στα σχολεία τους. Αυτό άξιζε.
Άξιζε και το χαμόγελο. Ή και ο προβληματισμός σας.
Η ευγένεια με την οποία με αντιμετωπίζατε μετά τη μετάδοση.
Γνωρίζετε υποθέτω. Ούτε δραχμούλα τσακιστή.
Μόνο κούραση και υπερένταση. Για το καλύτερο αποτέλεσμα, χωρίς πολλά μέσα. Με φτωχά μέσα, στην πραγματικότητα.
Με ιδέες για πιο καλά πλάνα. Για πιο καλή μουσική επένδυση. Για καινοτόμες προσθήκες.
Πάντα με λίγους ανθρώπους.
Με τον Γιώργο, τον Αργύρη, τον Δημήτρη, τον Γιάννη, ή τον πρόωρα χαμένο Αποστόλη…
Έτσι σεμνά προχωρήσαμε κάθε Οκτώβρη τα τελευταία χρόνια.
Η Δημόσια Τηλεόραση, όπως θα δείτε παρακάτω, καμάρωσε κάποιες στιγμές για τα επιτεύγματα μας.
Μην νομίζετε πολλά πράγματα.
Εδώ σε εμάς, στην “επαρχία”, μακριά από τα κέντρα αποφάσεων, λιγοστές είναι οι δημόσιες σχέσεις.
Λιγοστοί και οι προβολείς.
Όμως σίγουρα κάποιοι πίστεψαν σε εμάς.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι.
Πώς έγινε και από διθυράμβους μόλις δύο χρόνια πριν, πώς έγινε και από τα περσινά σπασμένα τηλεφωνικά κέντρα λόγω συγχαρητηρίων,
φτάσαμε στην άρον άρον έξοδο…;
Ποια πονηρά και ύποπτα σενάρια επικράτησαν;;
Αυτό είναι ένα λογικό ερώτημα.
Η πολιτική είναι πράγματι βρώμικη, πολύ συχνά.
Και οι διαβουλεύσεις κάτω από το τραπέζι.
Όσο για την Εθνική Άμυνα;
Βαρύ καθήκον.
Όχι επικοινωνιακός μποναμάς.
Πάντοτε ήμουν καθαρός.
Δούλεψα στο φως.
Ατιμίες δεν με έμαθαν οι γονείς μου να κάνω.
Το σκέφτομαι αυτό, καθώς η μάνα μου περνάει δύσκολες ώρες σε κάποιο νοσοκομείο της πόλης αυτής.
Της πόλης που αυτές τις μέρες “θα φορέσει τα γιορτινά της”… Τι αφόρητα κλισέ έκφραση..!!
Δεν πειράζει.
Όλα καλά.
Αυτό που έχει σημασία, είναι να είμαστε ενωμένοι.
Και στο συνάφι μας, το δημοσιογραφικό.
Έρχονται δύσκολοι καιροί.
Η αλήθεια, η πίστη, η καθαρή ματιά
θα μετρήσουν πιο βαριά τον καθένα μας.
Καληνύχτα φίλοι μου…»
