Πενήντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, και συγκεκριμένα από τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973, όταν ένα από τα τανκς του στρατού που ήταν παραταγμένο στην Πατησίων, κινήθηκε προς τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου, γκρεμίζοντας την είσοδο του ιδρύματος και πέφτοντας πάνω στους φοιτητές που στέκονταν πίσω από την πόρτα.
Η κατάληψη του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και η αιματοβαμμένη λήξη της, αποτέλεσε ένα σύμβολο του αγώνα για την Ελευθερία και της αντίστασης στη Δικτατορία
Η πρώτη επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνέπεσε με τις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου και έτσι οι επίσημες εκδηλώσεις μνήμης έγιναν μία εβδομάδα αργότερα, με την πραγματοποίηση μίας ογκοδέστατης πορείας προς την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Η δεύτερη επέτειος, ωστόσο, ήταν η πρώτη που στην κεφαλή της πορείας βρισκόταν η αιματοβαμμένη σημαία της εξέγερσης, την οποία κρατούσαν τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Ελλάδος (ΕΦΕΕ).
Η επέτειος του Πολυτεχνείου το 1975 συνιστά κατεξοχήν παράδειγμα της συμβολής των φοιτητών και των φοιτητριών και ειδικότερα της ΕΦΕΕ στην εμπέδωση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας
Όπως εξήγησε, οι φοιτητικές οργανώσεις, εξερχόμενες από τη βίαιη περίοδο της Δικτατορίας, «ανέλαβαν πρωτεύοντα ρόλο όχι μόνο στη συνδικαλιστική ανασυγκρότηση της νεολαίας, αλλά και στην ευρύτερη κοινωνική κινητοποίηση που χαρακτήριζε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης».
Η συμμετοχή των φοιτητών και των φοιτητριών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε προσδώσει ιδιαίτερο κύρος στο φοιτητικό κίνημα, η νόμιμη δράση του οποίου, μετά τον Ιούλιο του 1974, επιβεβαίωσε τη συνέχιση της πρωτοποριακής του λειτουργίας.
Η εξέλιξη αυτή σηματοδότησε τη θεσμική αποκατάσταση της ΕΦΕΕ, που κατά την περίοδο της Επταετίας βρισκόταν υπό τον πλήρη έλεγχο του καθεστώτος.
Στο πλαίσιο αυτό, ίσως η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ΕΦΕΕ ήταν η οργάνωση της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1975.
Όπως το 1974, έτσι και το 1975 η πορεία ως μνημονική πρακτική έτυχε ευρείας αποδοχής.
Η ομοιογένεια των σχηματισμών, οι σημαίες, τα πλακάτ και τα πανό, καθώς και ο έντονος ρυθμός των συνθημάτων, κατέστησαν τους νεολαιίστικους σχηματισμούς το κέντρο βάρους της κινητοποίησης.
Πέραν τούτου, ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό της πορείας του 1975 ήταν η εμφάνιση, για πρώτη φορά, στην κεφαλή της πορείας της ματωμένης σημαίας του Πολυτεχνείου.
Η ΕΦΕΕ είχε φροντίσει να αναπτυχθούν εκτεταμένα δίκτυα περιφρούρησης για την απρόσκοπτη κίνηση όλων των διαδηλωτών.
Η πορεία του 1975 ολοκληρώθηκε ομαλά, χωρίς επεισόδια που να διαταράξουν τη διεξαγωγή της, συμβάλλοντας στην καθιέρωση ενός θεσμού και στο να καταστεί η νεολαία σημαντικός και αξιόπιστος φορέας διαλόγου στην κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
