Εξετάζουμε τη σκέψη του Παναγιώτη Κονδύλη και την κοινωνική της σημασία, αναδεικνύοντας κρίσιμα στοιχεία του έργου του. Παρατηρείται ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που έχει επηρεάσει πολλούς ανθρώπους που εκτιμούν το έργο του Κονδύλη. Αυτοί οι άνθρωποι διαβάζουν τον Κονδύλη και φαντασιώνονται ότι ανήκουν στη χορεία των γενναίων και των επαϊόντων. Δηλώνουν ότι έχουν αποδεσμευτεί από τις εχθρότητες και θεωρούν τον εαυτό τους αξιολογικά ελεύθερο. Στη συνέχεια, προβάλλουν αμέριμνα τις κοινωνικές τους αξιώσεις και ζητούν να ηγηθούν, φαινομενικά για το κοινό καλό. Αντίθετα, άλλοι μαθαίνουν από τον Κονδύλη ότι δεν υπάρχουν αξίες, παρά μόνο συμφέροντα, και έτσι γίνονται ρεαλιστές. Κραδαίνοντας τον ρεαλισμό τους, ζητούν να ηγηθούν και αυτοί, επιδιώκοντας να αντικαταστήσουν τους δήθεν ονειροπαρμένους αντιπάλους τους.
Πράγματι, η θεωρία του Κονδύλη είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στον αγώνα για κοινωνική επιρροή. Σου επιτρέπει να αποκαλύπτεις τον αντίπαλο ως ανίκανο να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα, ενώ εσύ, ως γενναίος και υποψιασμένος, βλέπεις τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Μπορεί να φαίνονται ευτράπελες οι παραδοξότητες που προκύπτουν από αυτή τη θεώρηση, αλλά δεν θα έπρεπε να ξενίζουν εκείνους που, χάρη στον Κονδύλη, έμαθαν να εντοπίζουν τέτοια φαινόμενα στην ανθρώπινη ιστορία.
Στον πρόλογό του σε μια ανθολογία του Σαμφόρ, ενός στοχαστή που θεωρούσε πνευματικό του συγγενή, ο Κονδύλης σημειώνει ότι ο Σαμφόρ δεν μπόρεσε να ενσαρκώσει όσα επιθυμούσε με συνέπεια. Αυτή η αναγνώριση του εσωτερικού του διχασμού υποδηλώνει μια κρίση στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις κοινωνικές αξίες. Όταν ο Σαμφόρ αναμίχθηκε στην επαναστατική δραστηριότητα το 1789, φαίνεται να πίστευε ακράδαντα στην καλοσύνη του ανθρώπου, παρά τις κοινωνικές και ψυχολογικές του αμφιβολίες.
Το σημαντικό μάθημα που προκύπτει από το έργο του Κονδύλη είναι ότι πολλοί χρησιμοποιούν ιδέες ως όπλα στον αγώνα τους για εξουσία, προσπαθώντας να προσδώσουν νόημα στη ζωή τους, ακόμα και αν αυτή η ζωή μοιάζει με την τυχαία πτώση μιας πέτρας στη γη. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να διαπιστώσουν ότι η ζωή τους και οι αγώνες τους μπορεί να μην έχουν κανένα πραγματικό νόημα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
