Αναλύουμε τη σχέση πλούτου και εγωισμού, εξετάζοντας τις ψυχολογικές επιπτώσεις της ευημερίας. Από τον Σκρουτζ του Τσαρλς Ντίκενς έως τον κ. Μπερνς από τα Σίμπσονς, η ποπ κουλτούρα συχνά προβάλλει πλούσιους χαρακτήρες που εκδηλώνουν εγωιστική και κακή συμπεριφορά. Σύμφωνα με πρόσφατες ψυχολογικές έρευνες, η σύνδεση πλούτου και συμπεριφοράς φανερώνει ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Τα άτομα με υψηλότερο εισόδημα φαίνεται να επικεντρώνονται στα προσωπικά τους συμφέροντα, επιδεικνύοντας λιγότερη συμπόνια για τους άλλους.
Έρευνες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ καταδεικνύουν ότι οι άνθρωποι της ανώτερης κοινωνικής τάξης είναι πιο πιθανό να εμφανίζουν ανήθικες συμπεριφορές, όπως ψεύδη και κλοπές, ενώ ταυτόχρονα έχουν μια πιο ευνοϊκή στάση απέναντι στην απληστία. Εν τω μεταξύ, άτομα από χαμηλότερες κοινωνικοοικονομικές ομάδες φαίνεται να είναι πιο συμπονετικά.
Η συμπεριφορά επηρεάζεται επίσης από άλλους παράγοντες. Μελέτες αποκαλύπτουν ότι οι οδηγοί ακριβών αυτοκινήτων είναι λιγότερο πιθανό να επιβραδύνουν για πεζούς, γεγονός που θέτει το ερώτημα: προκαλεί ο πλούτος τον εγωισμό ή μήπως οι εγωιστές γίνονται πλούσιοι;
Ο Δρ Στιβ Τέιλορ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Leeds Beckett, αναφέρει ότι οι προσωπικότητες που διαθέτουν χαρακτηριστικά της Σκοτεινής Τριάδας, όπως η ψυχοπάθεια, ο ναρκισσισμός και ο μακιαβελισμός, είναι πιο πιθανό να αποκτήσουν πλούτο. Η έλλειψη ενσυναίσθησης που συνδέεται με αυτά τα χαρακτηριστικά οδηγεί σε συμπεριφορές που προάγουν την οικονομική επιτυχία, ενώ παράλληλα οι άνθρωποι αυτοί συχνά δεν είναι ευτυχισμένοι.
Η έρευνα καταδεικνύει ότι τα χρήματα συμβάλλουν ελάχιστα στην αύξηση της ευτυχίας πέρα από ένα ορισμένο σημείο. Οι ευτυχισμένοι και συμπονετικοί άνθρωποι συχνά δεν έχουν την ανάγκη να συγκεντρώσουν τεράστιες ποσότητες πλούτου, και πολλοί από αυτούς επιλέγουν να δώσουν μέρος της περιουσίας τους, όπως ο Μπιλ Γκέιτς. Ο Δρ Τέιλορ τονίζει ότι η ανθρώπινη ευημερία βασίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς η έλλειψη σύνδεσης οδηγεί σε μόνιμη δυσαρέσκεια, ανεξάρτητα από την οικονομική επιτυχία.
Το φαινόμενο Σκρουτζ, λοιπόν, ενδεχομένως να μην είναι μόνο μια φανταστική αφήγηση, αλλά μια αναγκαία αντανάκλαση ψυχολογικών και κοινωνικών πραγματικοτήτων.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
