Ο απόηχος της κίνησης του Καΐρου εναντίον της Μονής, σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση, θα φθάσει και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον.
Η ελληνική αποστολή, με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Γεραπετρίτη, αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να αποτρέψει τις αιγυπτιακές πιέσεις για ένα είδος «Αραβικού παζαριού» που αφορά την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Το Κάιρο προσπαθεί να παρουσιάσει ως μεγάλη παραχώρηση το να επιτραπεί στους μοναχούς να παραμείνουν στη Μονή, υπό το καθεστώς των «φιλοξενούμενων», παρότι η μοναστική παρουσία στον χώρο αυτό διατηρείται αδιάλειπτα εδώ και 1.500 χρόνια.
Η ελληνική αντιπροσωπεία πρόκειται να μεταβεί σήμερα το μεσημέρι στη νεόδμητη διοικητική πρωτεύουσα της Αιγύπτου, όπου έχει προγραμματιστεί συνάντηση μεταξύ του Γιώργου Γεραπετρίτη και του Αιγύπτιου ΥΠΕΞ Μ. Αμπντελατί, καθώς και επαφές μεταξύ τεχνικών κλιμακίων των δύο χωρών. Από ελληνικής πλευράς, στο τραπέζι των συνομιλιών θα βρίσκεται και ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, Γιώργος Καλατζής, ο οποίος είχε εμπλακεί και σε προηγούμενη διαπραγμάτευση μεταξύ της Μονής και των αιγυπτιακών αρχών του Νοτίου Σινά. Εκείνη η διαδικασία είχε οδηγήσει, τον περασμένο Δεκέμβριο, σε μία συμφωνία που προέβλεπε ρητή αναγνώριση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της Μονής.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ο συμβιβασμός εκείνος είχε επικυρωθεί κατ’ αρχήν και από τους ηγέτες των δύο χωρών –με σχετική δήλωση στις 7 Μαΐου στην Αθήνα–, η αιγυπτιακή πλευρά δεν προχώρησε ποτέ στην επίσημη υπογραφή του. Αντιθέτως, μετέπειτα κινήσεις και τακτικισμοί της δείχνουν απομάκρυνση από την αρχική συμφωνία, δημιουργώντας εύλογες ανησυχίες για την πρόθεση εφαρμογής της.
Όπως όλα δείχνουν, το Κάιρο ανέμενε την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου ώστε να επικαλεστεί πλέον το «δικαστικό τετελεσμένο», με το οποίο είτε δημεύονται απομακρυσμένες περιουσίες της Μονής είτε αποξενώνεται από τα ιδιοκτησιακά δικαιώματά της για όλους τους χώρους και τα κτίσματα εντός και εκτός των τειχών.
Η αιγυπτιακή πλευρά, με δημόσιες τοποθετήσεις, έχει δώσει το στίγμα της γραμμής που θα ακολουθήσει, επικαλούμενη την απόφαση του Δικαστηρίου. Δεν είναι, όμως, γνωστό εάν θα αποδεχθεί να αποτελέσει βάση των συζητήσεων ο διακανονισμός που είχε επιτευχθεί ώστε να γίνουν κάποιες προσαρμογές, ή εάν θα ζητήσει νέα διαπραγμάτευση από μηδενική βάση, όπου η αφετηρία θα είναι πλέον η απόφαση του Δικαστηρίου και η κατάργηση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων της Μονής.
Η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να προσέλθει σε αυτή τη λεπτή διαπραγμάτευση, παρά μόνο έχοντας ως «κόκκινη γραμμή» τη διατήρηση και διασφάλιση της λειτουργίας της Μονής, του προσκυνηματικού και ορθόδοξου χαρακτήρα της, κάτι που συνδέεται, όμως, ευθέως με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπως αυτό είχε συμφωνηθεί στον διακανονισμό και όπως αποτυπώνεται και στο έγγραφο εγγραφής της Μονής στην UNESCO ως Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Η Αθήνα θα πρέπει να επιμείνει ότι, τουλάχιστον, οι χώροι και τα κτίσματα εντός και πέριξ των τειχών θα αποδοθούν στην κυριότητα της Μονής ως νομικού προσώπου πλέον (μέχρι τώρα εμφανίζονταν στο όνομα του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου), και να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για τις εκτάσεις γύρω από τη Μονή. Με μια τέτοια ρύθμιση, η Μονή θα απολέσει τις απομακρυσμένες περιουσίες της, κάτι το οποίο θα μπορούσε να προβάλλει και η αιγυπτιακή κυβέρνηση έναντι όσων ασκούν κριτική στο εσωτερικό.
Κυρίως, όμως, θα πρέπει στη σημερινή συζήτηση να αντιληφθεί η αιγυπτιακή κυβέρνηση ότι οι καλές σχέσεις με την Ελλάδα αποτελούν ισότιμη σχέση και όχι σχέση που προσφέρεται για εκβιασμούς και τέτοιου είδους παζάρια και επιβολή τετελεσμένων. Ίσως στο Κάιρο δεν είχαν υπολογίσει την αντίδραση της Αθήνας σε αυτή τη μεθόδευση, ούτε την κινητοποίηση του Ορθόδοξου κόσμου, η οποία, εάν επιβληθούν τετελεσμένα, δεν θα περιοριστεί σε απλές ανακοινώσεις. Ο απόηχος της κίνησης του Καΐρου εναντίον της Μονής θα φθάσει και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον, η οποία έχει ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που αφορούν τη χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Για την Αθήνα, οι σχέσεις με την Αίγυπτο και τον Πρόεδρο Σίσι έχουν στρατηγικό χαρακτήρα, και μαζί με τις σχέσεις με το Ισραήλ αποτελούν έναν ισχυρό πυλώνα της πολιτικής συμμαχιών της Ελλάδας για την αναχαίτιση και αποτροπή της τουρκικής επιθετικότητας. Και είναι προφανές ότι αυτό βαραίνει τη σημερινή διαπραγμάτευση, καθώς κανείς δεν επιθυμεί να τραυματιστούν οι σχέσεις με αφορμή ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να διευθετηθεί με βάση τα διεθνή πρότυπα αλλά και την καλή πίστη μεταξύ των κρατών.
Η προσδοκία όλων είναι ότι, την τελευταία στιγμή, το Κάιρο θα αντιληφθεί ότι αυτή η κίνηση, η οποία εξυπηρετεί επιχειρηματικά συμφέροντα, φαραωνικού τύπου τουριστικές αξιοποιήσεις και «χαϊδεύει» τα αυτιά όχι μόνο των εθνικιστών αλλά και των φανατικών μουσουλμάνων, οδηγεί στο ξερίζωμα ενός ζωντανού ορθόδοξου Μνημείου μετά από 1.500 χρόνια, στερώντας από την ίδια την Αίγυπτο την εικόνα της μεγαλύτερης αραβικής μουσουλμανικής χώρας, στην οποία γίνονται σεβαστές οι άλλες θρησκείες, η πολυπολιτισμικότητα και η ανεκτικότητα.
Πηγή: protothema.gr
