Πανελλήνιες: «Μια δοκιμασία που ζητά πειθαρχία, όχι απαραίτητα δημιουργία» –  Μαθητές μοιράζονται την εμπειρία των φετινών εξετάσεων
(ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI)

Πανελλήνιες: «Μια δοκιμασία που ζητά πειθαρχία, όχι απαραίτητα δημιουργία» – Μαθητές μοιράζονται την εμπειρία των φετινών εξετάσεων

Μια εμπειρία που μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό των μαθητών και ίσως επισκιάζει τα σχολικά χρόνια, είναι οι Πανελλήνιες.

Θυμάμαι καθαρά (αν και δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια) το άγχος και την πίεση που ένιωθα τις παραμονές των Πανελλαδικών. Ανήκω στους «άτυχους-τυχερούς» μαθητές που έδωσαν εξετάσεις εν μέσω πανδημίας, το 2021. Ήμουν θεωρητική κατεύθυνση και, παρόλο που ο εγκλεισμός δεν με επηρέασε ιδιαίτερα στο διάβασμα, ένιωθα έντονη την ανάγκη να ξεσκάσω.

Τους περισσότερους μήνες της χρονιάς τούς πέρασα στο σπίτι, κάνοντας μάθημα μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή. Κάθε πρωί σηκωνόμουν με το άγχος αν θα ανοίξει το Webex, αν θα έχω σύνδεση στο ίντερνετ και μη γίνει καμιά στραβή και κολλήσει ο υπολογιστής.

Δεν διάβαζα. Είχα το βιβλίο κάτω στο πληκτρολόγιο, να μη φαίνεται στην κάμερα όσο έλεγα το μάθημα. Τις παραμονές των πανελληνίων θυμήθηκα ότι πρέπει να ξεκινήσω την αποστήθιση: να παπαγαλίζω ολόκληρα κεφάλαια ιστορίας και κοινωνιολογίας (ναι, δεν δώσαμε λατινικά), να αποβάλω κάθε είδους δημιουργική σκέψη από το κεφάλι μου και να την αντικαταστήσω με τις κλίσεις των συνηρημένων σε όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις.

Το ξεκίνημα των πανελλαδικών δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια ανακούφιση. Το τέλος τους, μια νέα αρχή. Μια νέα «ζωή». Αρκεί, να έρθει το SMS στο κινητό που θα λέει ότι πέρασα σε μια σχολή. Γιατί αλλιώς…

Εγώ στάθηκα τυχερός και κατάφερα να περάσω σε μια σχολή που ήθελα – σε αντίθεση με κάποιους (λιγότερο τυχερούς), που λόγω μιας στραβής ή ενός κομπλεξικού εξεταστή, οι προσπάθειές τους αποδείχθηκαν άκαρπες.

Την Παρασκευή (06/06) οι μαθητές των ΓΕΛ έδωσαν το τελευταίο μάθημα Προσανατολισμού, με τις εξετάσεις σε ΕΠΑΛ και ειδικά μαθήματα να είναι σε εξέλιξη.

Μαθητές που περάσανε φέτος την δοκιμασία των πανελληνίων αφηγούνται την εμπειρία τους:

Η Αναστασία-Αγάπη Καφίρη έδωσε εξετάσεις στην κατεύθυνση υγείας, με πρώτο στόχο να «πιάσει» τη φαρμακευτική του ΑΠΘ. Η ίδια μοιράζεται την πίεση που ένιωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, τις ανησυχίες της και την έντονη αγωνία – τόσο τη δική της όσο και της οικογένειάς της – αναρωτώμενη εάν τελικά, αξίζει ένας μαθητής να περνά όλη αυτή τη δοκιμασία.

Πανελλαδικές: Ανάμεσα στην Ανάσα και στην Ανάκριση

Ήμουν μια υποψήφια. Όχι μόνο στα χαρτιά, μα και στην ψυχή. Υποψήφια σε έναν αγώνα που ξεκινά πολύ πριν το πρώτο κουδούνι, και συνεχίζεται ακόμα και μετά την τελευταία κόλλα αναφοράς.

Οι πανελλαδικές εξετάσεις…μια λέξη που βαραίνει, σαν μια θάλασσα που περιμένει να σε καταπιεί αν δεν ξέρεις να κολυμπάς με πρόγραμμα.
Άγχος; Ναι, και πολύ. Όχι μόνο για το “αν θα γράψω καλά”, αλλά για το αν, τελικά, η αξία μου χωράει σε μια βαθμολογία, σε ένα ποσοστό επιτυχίας, σε μια λίστα που κλείνει πόρτες ή τις ανοίγει.

Και πού να πρωτοκοιτάξεις; Τα μάτια των γονιών σου που αγωνιούν σιωπηλά,
τους καθηγητές που προσπαθούν να σε πείσουν πως “είναι μια δοκιμασία και θα περάσει”, ή τον εαυτό σου, που καμιά φορά δεν αντέχει το βάρος του ίδιου του του μέλλοντος;

Είναι δύσκολο να αποφασίσεις πως πρέπει να θυσιάσεις βόλτες, ύπνο και πιθανόν φιλίες και έρωτες για ένα βαθμό… ένα βαθμό που θα καθορίσει το μέλλον σου. 

Είναι σωστή μέθοδος αξιολόγησης; Δεν είμαι βέβαιη. Γιατί πώς μπορείς να μετρήσεις την ευφυΐα, την προσπάθεια, την επιμονή,
το όνειρο και το πάθος ενός δεκαοκτάχρονου με ένα τρίωρο γραπτό; Πώς να χωρέσεις την προσωπικότητα ενός νέου ανθρώπου
σε τέσσερα θέματα και έναν βαθμό;

Κι όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που ζητά πειθαρχία, όχι απαραίτητα δημιουργία. Μια δοκιμασία που κρίνει πολλά, μα όχι όλα. Κρατάω, όμως, κάτι από όλο αυτό: την αντοχή που απέκτησα,
τη δύναμη να συνεχίζω παρά το βάρος,
την ελπίδα πως η αξία μου δεν θα χωρέσει ποτέ σε έναν αριθμό.

Οι πανελλήνιες είναι ένα μονοπάτι. Όχι ο τελικός προορισμός. Κι εγώ, μετά το πέρασμά μου από αυτό το μονοπάτι, γνωρίζω πια πως είμαι πολύ περισσότερα από μια επίδοση.

Αναστασία-Αγάπη Καφίρη

Ο Ιωάννης Γουρτζιλίδης έδωσε για δεύτερη χρονιά πανελλήνιες, στην κατεύθυνση της θεωρητικής, καθώς δεν κατάφερε να περάσει στη σχολή που επιθυμούσε πέρυσι. Περιγράφει το άγχος και τα πλεονεκτήματα της δεύτερης φοράς, αλλά και την πίεση που ένιωσε κατά τη διάρκεια της εξέτασης:

Μια χρονιά γεμάτη αγωνία και άγχος· βέβαια έχει και τα πλεονεκτήματά της. Έχεις άπειρο ελεύθερο χρόνο, καθώς δεν έχεις το σχολείο, με αποτέλεσμα να μπορείς να διαβάζεις περισσότερες ώρες την ημέρα. Ωστόσο, η ελευθερία χρόνου έχει και τα αρνητικά της. Για παράδειγμα, λες “θα διαβάσω σε λίγο”, με αποτέλεσμα να μην διαβάζεις ποτέ.

Καθώς πλησιάζουν οι μέρες, και ενώ έχεις βγάλει την ύλη πολλές φορές, νιώθεις ότι δεν θυμάσαι τίποτα — ακόμα και αυτά που διάβασες πριν από δύο λεπτά. Αυτό είναι φυσιολογικό. Όταν έρθει η ώρα να δώσεις το μάθημα, σου έρχονται όλες οι απαντήσεις στο μυαλό σαν τρεχούμενο νερό. Νομίζεις πως δεν θα τα πας καλά, όμως ξαφνικά ξεπηδούν τόσες πολλές απαντήσεις, διότι τα έχεις δει ήδη εδώ και δύο χρόνια.

Καλή επιτυχία, λοιπόν, σε όσους δίνουν για δεύτερη φορά! Να μην απελπίζεται κανένα παιδί. Έχε στόχους και μπορείς να τους πετύχεις με αγώνα, υπομονή, επιμονή και θέληση.

Ιωάννης Γουρτζιλίδης

Οι εξετάσεις συνεχίζονται έως τις 16 Ιουνίου για τους υποψήφιους των ΕΠΑΛ, και ολοκληρώνονται με τα Ειδικά Μαθήματα στις 25 Ιουνίου. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, τα αποτελέσματα των εξετάσεων θα ανακοινωθούν στα τέλη Ιουνίου, ενώ οι βάσεις στα τέλη του ίδιου μήνα.

Εικόνες: eurokinissi.gr

Loading

Play