Μπουρλέσκ: γυναικεία ενδυνάμωση ή ανδρική φαντασία; Η νέα παράσταση της Ντίτα φον Τιζ στο Λονδίνο αναζωπυρώνει τη συζήτηση. Καθώς η βασίλισσα του μπουρλέσκ Ντίτα φον Τιζ παρουσιάζει μια νέα παράσταση στο Λονδίνο, η τέχνη αυτή, που συνδυάζει τη γοητεία, το στριπτίζ και το χιούμορ, βιώνει μια αναβίωση, αλλά η συζήτηση γύρω από αυτήν παραμένει επίκαιρη. Το μπουρλέσκ είναι μια μορφή τέχνης που έρχεται και φεύγει από τη μόδα, με μια ερωτική αισθητική που γνωρίζει άνθηση κυρίως τη δεκαετία του 2000. Η Τζάκι Ουίλσον, αναπληρώτρια καθηγήτρια performance και φύλου στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, αναφέρει ότι όταν το μπουρλέσκ γίνεται αναγκαίο ως διαλεκτική μορφή τέχνης, τότε επανεμφανίζεται. Αν και το drag έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια ως η πιο δημοφιλής παράσταση cabaret, δύο νέες παραστάσεις επιβεβαιώνουν ότι το μπουρλέσκ επιστρέφει στην προσκήνιο.
Η performer Τόσκα Ριβόλα τονίζει ότι «βιώνει μια πραγματική αναγέννηση παγκοσμίως» και αναφέρεται στην παράσταση της Ντίτα φον Τιζ, Diamonds and Dust, που μόλις έκανε πρεμιέρα. Το Burlesque the Musical, μια σκηνική μεταφορά της ομότιτλης ταινίας του 2010, αναμένεται επίσης στο West End, αποδεικνύοντας τη συνεχιζόμενη δημοτικότητα του μπουρλέσκ. Το φαινόμενο επανέρχεται στα μεγάλα θέατρα και σε εορταστικές εκδηλώσεις, όπως το πρόσφατο after-party του Met Gala, όπου μια παράσταση μπουρλέσκ από την Τεγιάνα Τέιλορ και την FKA Twigs κέρδισε τις εντυπώσεις.
Το μπουρλέσκ έχει τις ρίζες του στη βικτοριανή εποχή και έχει εξελιχθεί με διάφορους τρόπους. Αρχικά, η μορφή αυτή χαρακτηριζόταν από παρωδία και χιούμορ και έχει χρησιμοποιηθεί ως ένα μέσο για να καταλάβουν οι γυναίκες δημόσιο χώρο. Παρ’ όλα αυτά, η μεταγενέστερη ανάπτυξή του στις Ηνωμένες Πολιτείες μετατόπισε την έμφαση στο στριπτίζ. Όπως αναφέρει η Κέι Σίμπλερ από το Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα, το μπουρλέσκ είναι στην ουσία μια επαναστατική φεμινιστική έκφραση που έχει αναδειχθεί ως ένας τρόπος ανάκτησης της γυναικείας σεξουαλικότητας.
Αν και η σύγχρονη μορφή του μπουρλέσκ φαίνεται να συνδέεται με αναδρομές στο παρελθόν, το ζήτημα παραμένει αν αυτές οι επαναστάσεις αντιπροσωπεύουν μια αληθινή ενδυνάμωση ή αν απλώς αναπαράγουν παλαιές πατριαρχικές ιδέες για τη γυναικεία ομορφιά και σεξουαλικότητα. Η Σίμπλερ υποστηρίζει ότι η αυθεντική ουσία του μπουρλέσκ έχει χαθεί, καταλήγοντας σε μια απλή αναπαραγωγή περιοριστικών προτύπων. Ωστόσο, η Ουίλσον επισημαίνει ότι το μπουρλέσκ μπορεί να έχει ανοίξει και για queer άτομα και γυναίκες από διάφορους κοινωνικούς και πολιτισμικούς χώρους, επιτρέποντας μια ευρύτερη έκφραση της σεξουαλικότητας.
Συνοψίζοντας, η τέχνη του μπουρλέσκ βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, αναζητώντας την ταυτότητά της στο σύγχρονο πολιτιστικό τοπίο και ερευνώντας τη σχέση της με τις παραδοσιακές έννοιες της γυναικείας σεξουαλικότητας.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
