Η μείωση της ανεργίας στην Ελλάδα φέρνει προκλήσεις στη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας και αμοιβών. Η πρόσφατη είδηση ότι η ανεργία στην Ελλάδα σημειώνει πτώση και φτάνει στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας αποτελεί θετικό σημάδι για την αγορά εργασίας. Ωστόσο, το βασικό ερώτημα παραμένει: μπορεί η πτώση αυτή να συνδυαστεί με την βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων και την δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας;
Η ελληνική αγορά εργασίας δείχνει εντυπωσιακή βελτίωση, με την ανεργία να υποχωρεί σε χαμηλά που πριν μια δεκαετία φάνταζαν αδιανόητα. Τον Ιούλιο του 2025, το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ ανήλθε στο 5,9%, ενώ στην Ευρωζώνη στο 6,2% και στην Ελλάδα στο 8%, υποδηλώνοντας μια σχετική σύγκλιση.
Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα συνεχίζει να κατατάσσεται πρώτη στην Ευρώπη ως προς την μακροχρόνια ανεργία, με περίπου 5,4% του εργατικού δυναμικού να παραμένει χωρίς εργασία για περισσότερο από ένα έτος. Η απομάκρυνση από την απασχόληση για μεγάλο χρονικό διάστημα επιδεινώνει το πρόβλημα δεξιοτήτων και μειώνει τις πιθανότητες επανένταξης.
Συγχρόνως, η νεανική ανεργία παραμένει υψηλή, κοντά στο 22%, υπερδιπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου, κάτι που καθιστά δύσκολη την επίτευξη σύγκλισης με χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, οι οποίες επιδεικνύουν ταχύτερη πρόοδο στη μείωση της ανεργίας των νέων.
Όσον αφορά το κόστος εργασίας, το β’ τρίμηνο του 2025, αυτό στην Ευρωζώνη αυξήθηκε κατά 3,6% σε ετήσια βάση. Η Ελλάδα, αν και παρατηρεί αύξηση στους ονομαστικούς μισθούς, παραμένει τελευταία ως προς την αγοραστική δύναμη. Μετρημένη σε μονάδες αγοραστικής ισχύος, η μέση αμοιβή πλήρους απασχόλησης δεν ξεπερνά τα 20.500 ευρώ ετησίως, σε αντίθεση με χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία.
Επιπλέον, η ανισότητα στην κατανομή των θέσεων εργασίας είναι ορατή μεταξύ των περιφερειών, με την Αττική και το Νότιο Αιγαίο να καταγράφουν ποσοστά κοντά στο 7%, ενώ σε άλλες περιοχές, όπως η Δυτική Μακεδονία, τα ποσοστά ανεργίας υπερβαίνουν το 15%.
Η πραγματικότητα των χαμηλών μισθών, της υψηλής μακροχρόνιας ανεργίας και των γεωγραφικών ανισοτήτων δείχνει ότι η πρόοδος σε ποσοτικούς όρους δεν συνεπάγεται απαραίτητα και ποιοτική βελτίωση. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα κινδυνεύει να παραμείνει εγκλωβισμένη σε έναν κύκλο χαμηλών μισθών και αδύναμης ζήτησης, χωρίς να διασφαλίζει νέες θέσεις εργασίας που θα ενισχύσουν την καταναλωτική δραστηριότητα και την παραγωγικότητα.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
