Η Ελλάδα χάνει δισεκατομμύρια από τη φοροδιαφυγή, παρά τις ψηφιακές μεταρρυθμίσεις και την αυξημένη εποπτεία. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει συνεχώς σοβαρά προβλήματα φοροδιαφυγής, παρά τις προόδους που έχουν γίνει μέσω της ψηφιοποίησης των συναλλαγών και της διασύνδεσης των ταμειακών μηχανών με τα POS. Δυστυχώς, η χώρα συνεχίζει να χάνει δισεκατομμύρια από τη φοροδιαφυγή, κάτι που υπονομεύει την οικονομική ανάπτυξη. Αν και οι δείκτες υποδεικνύουν βελτίωση στα κρατικά έσοδα, η φοροδιαφυγή εξακολουθεί να διαταράσσει τον ανταγωνισμό και περιορίζει τους διαθέσιμους πόρους για κοινωνικές δαπάνες και επενδύσεις.
Το ποσοστό του VAT gap στην Ελλάδα φτάνει το 13,7% των δυνητικών εισπράξεων, ποσό σχεδόν 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, που είναι κατά πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 7%. Παρά τη βελτίωση που παρατηρήθηκε σε σχέση με το 25% του 2018, η Ελλάδα παραμένει στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ. Η υποκείμενη αιτία αυτού του φαινομένου σχετίζεται με τον κατακερματισμένο παραγωγικό ιστό και την αργή διοικητική διαδικασία, η οποία εμποδίζει την αποδοτική είσπραξη των βεβαιωμένων φόρων.
Η ΑΑΔΕ εντοπίζει χιλιάδες υποθέσεις φοροδιαφυγής κάθε χρόνο, αλλά οι διαδικασίες είναι αργές και η πλειονότητα των ποσών παραμένει ανείσπρακτη. Ο αργός ρυθμός των διοικητικών διαδικασιών έχει μειώσει την αποτρεπτικότητα των προστίμων, ενθαρρύνοντας έτσι τους φορολογούμενους να ρισκάρουν. Η κατάσταση αυτή όχι μόνο πλήττει τη δικαιοσύνη, αλλά και στρεβλώνει τον ανταγωνισμό, με τις συνεπείς επιχειρήσεις να επιβαρύνονται με το βάρος των φόρων, ενώ οι ασυνεπείς κερδίζουν αθέμιτο πλεονέκτημα.
Αν και η ψηφιοποίηση των φορολογικών διαδικασιών έχει προχωρήσει, όπως το myDATA και τα e-τιμολόγια, η ηλεκτρονική εποπτεία δεν επαρκεί για την εξάλειψη της φοροδιαφυγής, ιδιαίτερα στις μικρές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν μετρητά. Επίσης, η πολυπλοκότητα του φορολογικού πλαισίου συνεχίζει να προκαλεί παρερμηνείες και καταστρατηγήσεις.
Η φοροδιαφυγή έχει σοβαρές επιπτώσεις για την ανάπτυξη, καθώς κάθε ευρώ που χάνεται από τα δημόσια ταμεία περιορίζει τη δυνατότητα χρηματοδότησης υποδομών και υπηρεσιών, όπως η εκπαίδευση και η έρευνα. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι οι χώρες με υψηλή παραοικονομία έχουν χαμηλότερες ροές ξένων επενδύσεων, αποθαρρύνοντας τους επενδυτές από την προσέγγιση αγορών με ασταθές φορολογικό περιβάλλον.
Τέλος, παρά τις βελτιώσεις στους ελεγκτικούς μηχανισμούς, η φοροδιαφυγή παραμένει διαρθρωτικό πρόβλημα. Η υψηλή αυτοαπασχόληση, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και η αργή δικαιοσύνη δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου η συμμόρφωση με τους φορολογικούς κανόνες δεν είναι δεδομένη, αλλά διαπραγματεύσιμη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
