Αναλύσεις για τις καθυστερήσεις στις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες και τις συνέπειές τους στην ανάπτυξη και προστασία περιοχών Natura. Οι διαρκείς καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ) για τις προστατευόμενες περιοχές έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα, όχι μόνο σχετικά με το καθεστώς προστασίας τους, αλλά και με την ανάπτυξη στην Ελλάδα. Αυτή η διαδικασία εκκρεμεί επί τουλάχιστον έξι χρόνια και έχει διατηρήσει την ασάφεια γύρω από τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες και τις απαγορεύσεις σε κάποιες από τις πιο ευαίσθητες περιοχές της χώρας, οι οποίες καλύπτουν το 28% της χερσαίας και το 18% της θαλάσσιας επικράτειας.
Μέχρι σήμερα, από τις 23 Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες (ΕΠΜ) που ήταν προγραμματισμένες για την καθοριστική οριοθέτηση των χρήσεων γης, μόλις δέκα έχουν εγκριθεί. Η εκκρεμότητα αυτή έχει προκαλέσει αλυσιδωτές συνέπειες, επηρεάζοντας τον πολεοδομικό σχεδιασμό που βρίσκεται σε εξέλιξη για το 80% της ελληνικής επικράτειας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι χρήσεις γης που θα καθορίζουν οι ΕΠΜ πρέπει να ενσωματωθούν στα Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΤΠΣ – ΕΠΣ), δημιουργώντας ένα θεσμικό αδιέξοδο.
Η τρέχουσα στρατηγική του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) είναι να εφαρμόσει την ίδια προσέγγιση που χρησιμοποίησε με τους Δασικούς Χάρτες, δηλαδή να εγκρίνει τις μελέτες για περιοχές που δεν είχαν εκκρεμότητες. Οι μελετητές θα ενσωματώσουν τις χρήσεις γης μόνο για τις περιοχές όπου οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες έχουν ολοκληρωθεί. Για τις υπόλοιπες, οι μελέτες θα εγκρίνονται με μαύρα περιγράμματα, περιμένοντας την ολοκλήρωση των ΕΠΜ για να προστεθεί το θεσμοθετημένο καθεστώς προστασίας.
Αυτό το θεσμικό αδιέξοδο επιβραδύνει τον πολεοδομικό σχεδιασμό και οδηγεί σε σοβαρές προκλήσεις, καθώς οι νέες ΕΠΜ που ανατέθηκαν το 2019 παραμένουν ανεκπλήρωτες, κυρίως λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν από τον νόμο 4685/2020. Σύμφωνα με τον νόμο αυτόν, επιβάλλονται συγκεκριμένες λίστες χρήσεων γης στις ζώνες προστασίας, χωρίς περιθώριο ευελιξίας, και τα σχέδια πόλεων εντός Natura περιοχών αδυνατούν να προχωρήσουν.
Η κατάσταση απαιτεί άμεσες λύσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η προστασία και η βιώσιμη ανάπτυξη των περιοχών Natura, ενώ η Ελλάδα έχει δεσμευθεί να προστατεύει τουλάχιστον το 30% της θαλάσσιας επικράτειάς της έως το 2030. Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση στην εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεων μπορεί να οδηγήσει σε νομικές συνέπειες για τη χώρα, γεγονός που ενισχύει την ανάγκη για άμεσες δράσεις και μεταρρυθμίσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
