«Η αλήθεια, δεν κουκουλώνεται ούτε ξεμπαζώνεται, όσο τσιμέντο κι αν ρίξουν, όσες δολοφονημένες ζωές κι αν θάψουν στα έγκατα της συγκάλυψης», τόνισε ο δημιουργός της εικόνας.
Ντροπιαστικές σκηνές εκτυλίχθηκαν εντός του Κοινοβουλίου στη διάρκεια της συνεδρίασης της προανακριτικής επιτροπής για την τραγωδία των Τεμπών. Η τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι παρεμβάσεις υπουργών και βουλευτών, η παρουσία του Κώστα Καραμανλή, καθώς και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, προκάλεσαν βαθιά πληγή στο δημοκρατικό αίσθημα και φανέρωσαν ξεκάθαρα πως ο κυβερνητικός σχεδιασμός έχει ως βασικό στόχο την συγκάλυψη της υπόθεσης.
Μια εικόνα που δημιούργησε ο Content creator Jo Di και αποτυπώνει των πρωθυπουργό μπαζωμένο μέχρι το λαιμό, κάνει το γύρο του διαδικτύου και συμπυκνώνει όσα τραγικά συνέβησαν στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Ο ίδιος συνόδευσε την εικόνα με το παρακάτω κείμενο:
Προ ολίγου ακούσαμε στη Βουλή άλλη μια ομιλία που προσβάλλει βαθιά όχι μόνο τη μνήμη των 57 ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη, αλλά και τη νοημοσύνη ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Ένας ανεκδιήγητος πρωθυπουργός εμφανίστηκε στο βήμα της Βουλής για να μας πει, με απίστευτο θράσος – για άλλη μια φορά, πως το αίτημα για δικαιοσύνη και τιμωρία όλων των εμπλεκομένων είναι μια «χυδαία πολιτική σκευωρία».
Η αλήθεια, όμως, δεν κουκουλώνεται ούτε ξεμπαζώνεται, όσο τσιμέντο κι αν ρίξουν, όσες δολοφονημένες ζωές κι αν θάψουν στα έγκατα της συγκάλυψης.
Ξεχνάει ο Μητσοτάκης (ή δεν θέλει να θυμάται), πως μόλις πέντε ημέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, ο χώρος εκχωματώθηκε, μπαζώθηκε και έπειτα τσιμεντώθηκε με δική του εντολή και επίβλεψη του αρμόδιου υφυπουργού του, εξαφανίζοντας κρίσιμα στοιχεία που θα αποκάλυπταν την πραγματική αιτία και τους υπεύθυνους.
Ξεχνάει, βολικά, ότι η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της έσπευσαν να «κάνουν λαμπίκο» το πεδίο του εγκλήματος αντί να διευκολύνουν τη δικαιοσύνη.
Η κατηγορία για εσχάτη προδοσία δεν είναι απλά βάσιμη, είναι αυτονόητη: Η συστηματική συγκάλυψη, η παραποίηση στοιχείων και η παρεμπόδιση της δικαιοσύνης συνιστούν σαφή προσπάθεια υπονόμευσης των θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Αυτά ακριβώς προστατεύει ο Ποινικός Κώδικας όταν μιλάει για «εσχάτη προδοσία».
Όχι, δεν είναι λαϊκισμός η απαίτηση των οικογενειών για αλήθεια και τιμωρία.
Δεν είναι τοξικότητα η οργή μιας κοινωνίας που βλέπει να συγκαλύπτεται μεθοδικά ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας της.
Λαϊκισμός και τοξικότητα είναι η απόπειρά σας να εξισώσετε τη δίψα για δικαιοσύνη με χυδαίες πολιτικές σκοπιμότητες. Το να αποκαλείτε «σκευωρία» την κραυγή των συγγενών που ζητούν ευθύνες, είναι η πραγματική ύβρις.
Στην κοινωνία και ειδικά στις οικογένειες των θυμάτων λέμε ένα πράγμα: Δεν είστε μόνοι. Ο αγώνας σας είναι αγώνας όλης της Ελλάδας, όλων των πολιτών που έχουν συνειδητοποιήσει πως η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι πάνω από κάθε καρέκλα και κομματικό συμφέρον.
Καμία χυδαία ρητορική δεν μπορεί να σβήσει τον πόνο αυτών των ανθρώπων, καμία πολιτική αλαζονεία δεν μπορεί να καλύψει την αλήθεια που απαιτεί δικαίωση.
Η πραγματική δικαιοσύνη δεν θα έρθει από τα χέρια εκείνων που έσπευσαν να καλύψουν ίχνη και ευθύνες.
Θα έρθει από τον συνεπή και ανυποχώρητο αγώνα όλων μας, μέχρι κάθε υπεύθυνος—όσο ψηλά κι αν βρίσκεται—να λογοδοτήσει πλήρως για αυτό το έγκλημα.
Αυτό το χρωστάμε στους νεκρούς, το χρωστάμε στον εαυτό μας, το χρωστάμε στην ίδια τη δημοκρατία που τόσο προκλητικά επικαλούνται σήμερα όσοι την έχουν τραυματίσει ανεπανόρθωτα.
