Σε σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει πως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πνεύμα του πλανάται ως εφιάλτης.
“Αποκαλύπτεται ένα εκτεταμένο και καθετοποιημένο δίκτυο πολιτικής διαπλοκής και πολιτικών παρεμβάσεων, στο οποίο εμπλέκονται πρώην υπουργοί της ΝΔ, στελέχη του ΟΠΕΚΕΠΕ και παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος”, υποστηρίζει ο Γιώργος Παπαηλιού σε συνέντευξη που παραχωρεί στην Politic κάνοντας λόγο για αμιγώς “γαλάζιο σκάνδαλο”.
Ο βουλευτής Αρκαδίας και τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία επισημαίνει, σε αυτό το πλαίσιο, πως το πρόβλημα δεν είναι μόνον θεσμικό- νομικό, αλλά και βαθύτατα αξιακό και πολιτικό. Κατά τον ίδιο, χρειάζεται ένα νέο υπόδειγμα λειτουργίας της δικαιοσύνης, με σεβασμό στους θεσμούς, κατοχύρωση της λογοδοσίας κι ενίσχυση της εμπιστοσύνης του πολίτη.
Όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα και δη τα ελληνοτουρκικά, ο κ. Παπαηλιού επιμένει στις “κόκκινες γραμμές”, τονίζοντας πως έξω από αυτό το πλαίσιο οποιαδήποτε συζήτηση είναι απαράδεκτη και, αν συνοδεύεται από παρασκηνιακές υποχωρήσεις, μονομερείς παραχωρήσεις, αποδοχή τετελεσμένων, μυστικές συμφωνίες, συνιστά εκτροπή που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, πολύ περισσότερο να νομιμοποιηθεί.
Σε σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει πως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πνεύμα του πλανάται ως εφιάλτης, αν και προσθέτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει σε νέα φάση και πως επίδικο σήμερα για το κόμμα του δεν είναι η εσωστρέφεια.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη Παπαηλιού:
– Από την κυβέρνηση συνδέουν το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ με την “τεχνική λύση” που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως η δική σας κυβέρνηση άνοιξε την κερκόπορτα;
– Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ένα αμιγώς «γαλάζιο» σκάνδαλο, όπως προκύπτει από τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.
Η ΝΔ επιχειρεί να θολώσει τα νερά και να αποσείσει τις ευθύνες της, προβαίνοντας σε ανυπόστατους συμψηφισμούς και προβάλλοντας επιχειρήματα που δεν έχουν σχέση με τα στοιχεία του σκανδάλου.
Η «τεχνική λύση», που καθιερώθηκε το 2014 επί διακυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, αποτέλεσε συμφωνημένη με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέθοδο αντιμετώπισης του προβλήματος των ανεπαρκών επιλέξιμων βοσκοτόπων, προκειμένου να μην αποκλείονται πολλοί πραγματικοί κτηνοτρόφοι
Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν συνδέεται με την «τεχνική λύση», όπως ξεκάθαρα προκύπτει από τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, αλλά με την καταχρηστική καταβολή επιδοτήσεων μέσω ανύπαρκτων ή πλαστών τίτλων ιδιοκτησίας εκτάσεων, με σκοπό την εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων της ΝΔ.
Αυτό που αποκαλύπτεται είναι ένα εκτεταμένο και καθετοποιημένο δίκτυο πολιτικής διαπλοκής και πολιτικών παρεμβάσεων, στο οποίο εμπλέκονται πρώην υπουργοί της ΝΔ, στελέχη του ΟΠΕΚΕΠΕ και κομματικοί παράγοντες της ΝΔ.
Και βέβαια όλο αυτό, εν γνώσει του Μεγάρου Μαξίμου, όπως αποτυπώνεται και στους αποκαλυπτικούς διαλόγους μεταξύ των στελεχών της ΝΔ, που είδαν το φως της δημοσιότητας.
– Με αφορμή τη νέα συνταγματική αναθεώρηση, πώς τάσσεστε στο ζήτημα εκλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία; Αρκούν οι θεσμικές τομές για να ξαναβρεί το κύρος της στη συνείδηση των πολιτών;
– Η Δικαιοσύνη είναι πυλώνας του κράτους δικαίου και θεσμικό αντίβαρο στην εκτελεστική εξουσία.
Τα τελευταία χρόνια, επί της διακυβέρνησης της ΝΔ, η χώρα διέρχεται μία θεσμική κρίση, κρίση κράτους δικαίου, δικαιοσύνης και εν τέλει δημοκρατίας.
Ο τρόπος, με τον οποίο επιλέγεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης, αποτελεί κρίσιμο δείκτη ανεξαρτησίας και λειτουργικής ουδετερότητας.
Το ισχύον μοντέλο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από το υπουργικό συμβούλιο- την κυβέρνηση, που προβλέπεται από το Σύνταγμα, είναι εξ ορισμού ευάλωτο σε πολιτικές παρεμβάσεις και
κομματικές σκοπιμότητες.
Είναι επιτακτική ανάγκη να επανεξεταστεί και να αλλάξει ο συγκεκριμένος τρόπος- το συγκεκριμένο πλαίσιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει αναφερθεί στην ανάγκη για μία πιο θεσμική, διαφανή και πολυφωνική διαδικασία επιλογής, που να αποκόπτει τον ομφάλιο λώρο της δικαστικής εξουσίας από την κυβέρνηση και να κατοχυρώνει τη δικαστική ανεξαρτησία όχι μόνον τυπικά αλλά και ουσιαστικά.
Εν όψει της προσεχούς συνταγματικής αναθεώρησης, θα μπορούσε να υπάρξει (θεσμική) συμμετοχή της Βουλής, ανεξάρτητων φορέων, που να εκπροσωπούν τη νομική κοινότητα, τους δικαστικούς λειτουργούς, τους δικηγόρους, τους δικαστικούς υπαλλήλους, τις νομικές σχολές και ίσως και ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, ώστε να διασφαλίζεται η αξιοκρατία και η ευρύτερη εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Όμως η συγκεκριμένη συνταγματική αλλαγή από μόνη της δεν αρκεί.
Η ανεξαρτησία και συνακόλουθα το κύρος και η αξιοπιστία της Δικαιοσύνης κρίνεται στην πράξη.
Η ποιότητα της απονομής της κρίνεται, όταν οι δικαστικοί λειτουργοί δεν υπόκεινται σε εξωτερικές παρεμβάσεις-πιέσεις από οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα αλλά και εσωτερικές από την ηγεσία της δικαιοσύνης.
Μόνον έτσι η δικαιοσύνη μπορεί να είναι αμερόληπτη.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι μόνον θεσμικό-νομικό. Είναι βαθύτατα αξιακό και πολιτικό. Χρειάζεται ένα νέο υπόδειγμα λειτουργίας, με σεβασμό στους θεσμούς, κατοχύρωση της λογοδοσίας και ενίσχυση της εμπιστοσύνης του πολίτη.
– Φοβάστε πως στα ελληνοτουρκικά η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε συμβιβασμούς που ξεπερνούν τις εθνικές “κόκκινες γραμμές”;
– Η εξωτερική πολιτική της χώρας δεν μπορεί να οικοδομείται στη βάση της συγκυρίας ή των επικοινωνιακών εντυπώσεων.
Η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας απαιτεί τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής σε συνεργασία με την Κύπρο, που σήμερα λείπει.
Απαιτείται τουλάχιστον η ενημέρωση της Βουλής και των κομμάτων της αντιπολίτευσης με θεσμικό τρόπο και η διάπλαση ενός σταθερού πλαισίου άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, έτσι ώστε να οικοδομηθεί το αναγκαίο για τη χώρα εθνικό μέτωπο.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, του «καθεστώτος Μητσοτάκη»- ο πρωθυπουργός ασκεί ΙΧ εξωτερική πολιτική, εκκκινώντας από το «δόγμα» του «προβλέψιμου και δεδομένου συμμάχου» και του «προκεχωρημένου φυλακίου» της Δύσης. Έτσι εμπλέκεται η χώρα σε ανταγωνισμούς που δεν την αφορούν, καθίσταται ευάλωτη και αποδυναμώνεται.
Στο πλαίσιο της εφαρμογής αυτού του «δόγματος» και της συνακόλουθης διπλωματικής αφωνίας- αδράνειας, η Ελλάδα περιέρχεται σε θέση παρία στο διεθνές και περιφερειακό γίγνεσθαι.
Είναι αυτονόητο, ότι οι δίαυλοι των επαφών με την Τουρκία πρέπει να παραμείνουν ανοικτοί, αλλά ο διάλογος πρέπει να γίνεται στη βάση του διεθνούς δικαίου.
Οι αδιαπραγμάτευτες εθνικές θέσεις δεν μπορεί να τίθενται υπό οποιαδήποτε συζήτηση. Η μόνη διαφορά που έχει αναγνωρίσει διαχρονικά η χώρα μας είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Έξω από αυτό το πλαίσιο, οποιαδήποτε συζήτηση είναι απαράδεκτη και, αν συνοδεύεται από παρασκηνιακές υποχωρήσεις, μονομερείς παραχωρήσεις, αποδοχή τετελεσμένων, μυστικές συμφωνίες, συνιστά εκτροπή από τις εθνικές «κόκκινες» γραμμές. Ούτε μπορεί, ούτε να γίνει ανεκτή, πολύ περισσότερο να νομιμοποιηθεί.
Απαιτείται η χάραξη μίας πολυδιάστατης συνεκτικής εξωτερικής πολιτικής, που να στηρίζεται στο διεθνές δίκαιο, στη διπλωματική ενεργητικότητα και στην επιδίωξη της ειρήνης.
Έτσι, και με την ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών μας, η Ελλάδα μπορεί να καταστεί δύναμη σταθερότητας στην περιοχή.
Η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκείται πίσω από κλειστές πόρτες, ούτε να υποτάσσεται σε προεκλογικούς ή γεωπολιτικούς τακτικισμούς.
– Δεν θα όφειλε ο Αλέξης Τσίπρας να ξεκαθαρίσει τη θέση του, ιδίως όταν παραμένει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή η αβεβαιότητα δεν αποτελεί πρόσκομμα στην ανάκαμψη του κόμματός σας;
– Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μία εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς και της πολιτικής ζωής του τόπου, με τεράστια προσφορά και διεθνές κύρος.
Έχει αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος, με τρόπο καθαρό και αξιοπρεπή.
Όμως παραμένει ενεργός στη δημόσια, την πολιτική ζωή του τόπου.
Αναγνωρίζεται από όλους, φίλους και αντιπάλους, έστω και αν από κάποιους και τη συστημική προπαγάνδα δεν ομολογείται.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πρόσφατα στη Βουλή, ανάλωσε χρόνο και ανυπόστατα ψεύδη, για να του αντιπαρατεθεί- να τον πλήξει. Φαίνεται, ότι, για τον πρωθυπουργό, τη Δεξιά, το πνεύμα του Α. Τσίπρα πλανάται ως εφιάλτης, ακριβώς λόγω αυτής της αναγνώρισης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει περάσει σε νέα φάση. Με νέα ηγεσία, συλλογικά όργανα και προγραμματικό σχέδιο, προχωρά μπροστά, επιδιώκοντας να εκφράσει τις αγωνίες της κοινωνίας και να οικοδομήσει εκ νέου τη σχέση του με τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, τους πολίτες, ιδίως με τους νέους, τα λαϊκά στρώματα και την περιφέρεια.
Η προσπάθειά μας είναι να ανασυγκροτήσουμε έναν αξιόπιστο προοδευτικό πόλο, που να αποτελέσει το βασικό κορμό του προοδευτικού χώρου. Συνεργαζόμενος δε με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις στη βάση ενός προοδευτικού προγραμματικού πλαισίου να αποτελέσει την αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση απέναντι σε μια αντιλαϊκή, αυταρχική και αδιαφανή- διεφθαρμένη διακυβέρνηση.
Αυτό είναι το επίδικο σήμερα. Όχι η εσωστρέφεια.
