Στο πλαίσιο του 29ου Ετήσιου Συνεδρίου του Economist με τίτλο «Walking steadily across a tightrope of uncertainty», που συνδιοργανώνουν το Economist Impact και η Hazlis & Rivas και λαμβάνει χώρα στο Grand Resort Lagonissi, από την 1η έως τις 3 Ιουλίου 2025, πραγματοποιήθηκε μία συζήτηση με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Στο πάνελ με τίτλο «Inside Putin’s mind: What’s next?», η βραβευμένη με Πούλιτζερ δημοσιογράφος, συγγραφέας και ιστορικός, Άννα Άπλμπομ, συνδέθηκε διαδικτυακά για να αναλύσει τα κίνητρα του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Τη συζήτηση συντόνισε ο Daniel Franklin, αρχισυντάκτης για τη Βρετανία στον Economist.
Η κ. Άπλμπομ περιέγραψε ένα σύνθετο ψυχογράφημα του Βλαντιμίρ Πούτιν, εστιάζοντας σε τρεις βασικούς πυλώνες που, κατά την εκτίμησή της, οδηγούν τις αποφάσεις του και συντηρούν τον πόλεμο στην Ουκρανία παρά το τεράστιο κόστος.
Πρώτον, ο Πούτιν βλέπει τον εαυτό του ως ιστορική φιγούρα που αναβιώνει μία νέα ρωσική αυτοκρατορία. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρεί ότι η Ουκρανία δεν είναι μία πραγματική χώρα, αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της Ρωσίας που απομακρύνθηκε από αυτήν και οι Ουκρανοί στην πραγματικότητα είναι Ρώσοι. Αυτή η σκέψη, σύμφωνα με την Άπλμπομ, έχει τις ρίζες της στο σοβιετικό παρελθόν με το οποίο μεγάλωσε ο ίδιος.
Ο πόλεμος αποτελεί μία ιδεολογική μάχη ενάντια στη Δημοκρατία, καθώς η «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας» στο Κίεβο το 2014, όπου οι πολίτες διαδήλωναν με σημαίες της ΕΕ ενάντια σε έναν διεφθαρμένο Πρόεδρο, αντιπροσώπευε για τον Πούτιν μία υπαρξιακή απειλή.
Ο τρίτος λόγος είναι η πρόθεσή του να καταδείξει την κατάρρευση της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης. Εισέβαλε στην Ουκρανία πιστεύοντας ότι ο δημοκρατικός κόσμος είναι «διεφθαρμένος» και «διαιρεμένος» και δεν θα αντιδρούσε συντονισμένα. Στόχος του είναι να αποδείξει ότι το διεθνές δίκαιο, ο σεβασμός των συνόρων και η Σύμβαση της Γενεύης, πλέον, δεν έχουν καμία ισχύ, δημιουργώντας έναν κόσμο όπου οι δικτάτορες ορίζουν τους κανόνες.
Η συζήτηση επεκτάθηκε στον ρόλο του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, με την κ. Άπλμπομ να εκτιμά πως ο Πούτιν συνεχίζει να πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει, ποντάροντας στη διαίρεση της Δύσης. Η απροθυμία του Τραμπ να επικρίνει τον Πούτιν και η περικοπή της στήριξης προς την Ουκρανία έπεισαν τους Ρώσους ότι μπορούν να συνεχίσουν τον πόλεμο.
Η δημοσιογράφος χαρακτήρισε τη σχέση των δύο ανδρών ως «καθαρά συναλλακτική», αναφερόμενη σε αποδεδειγμένες ρωσικές επενδύσεις που βοήθησαν τις επιχειρήσεις του Τραμπ και τον θαυμασμό του τελευταίου για τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης του Πούτιν. Ωστόσο, τόνισε την απρόβλεπτη φύση του Τραμπ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν θεωρώ ότι έχει στρατηγική για τη Ρωσία και για την Ουκρανία».
Αυτή η αμερικανική αβεβαιότητα, σύμφωνα με την αναλύτρια, συνιστά μία «πολύ σημαντική στιγμή για την Ευρώπη». Η ίδια υπογράμμισε πως η Ευρώπη, ως ενιαία οικονομία, είναι ισχυρότερη από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ και έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μία τεράστια αμυντική βιομηχανία.
Παρατηρείται, όπως είπε, η διαμόρφωση μίας «συμμαχίας των προθύμων», η οποία περιλαμβάνει τις σκανδιναβικές χώρες, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής. Αυτές οι χώρες ενοποιούνται και συνεργάζονται για την προστασία τους, ειδικά μετά τα ρωσικά σαμποτάζ στην περιοχή της Βαλτικής. Τέλος, η κ. Άπλμπομ αναγνώρισε τη σημασία της συμβολής χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, εκφράζοντας μία «ήπια αισιόδοξη προσέγγιση» ότι η Ευρώπη θα μπορέσει να προχωρήσει μέσω ομάδων χωρών που θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
