Πίσω από τα χαμόγελα, τις φωτογραφίες και τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, από τη Ροδόπη, περί εθνικής ανάπτυξης και στήριξης της περιφέρειας, υπάρχει η διάχυτη ανησυχία του Μεγάρου Μαξίμου για την οργή της κοινωνίας που χτυπάει την πόρτα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Διότι καλά τα αφηγήματα επιτυχίας που σχετίζονται με τα μεγάλα έργα υποδομής, τις επενδύσεις και τους πακτωλούς εκατομμυρίων ευρώ από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, όμως πίσω από τη λάμψη και τα φώτα των καμερών υπάρχει η ακρίβεια, η ανασφάλεια και η αγωνία των πολιτών για το πώς θα τα βγάλουν πέρα. Και η πραγματική Ελλάδα δεν αποτυπώνεται ούτε στα δελτία Τύπου, ούτε στις δηλώσεις του Πρωθυπουργού και των υπουργών.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει την κοινωνία ότι «όλα πάνε καλά», ότι η οικονομία αναπτύσσεται και ότι η Ελλάδα αλλάζει πρόσωπο. Όμως η καθημερινότητα είναι παρούσα και διαψεύδει το κυβερνητικό αφήγημα. Οι πολίτες ασφυκτιούν, η ακρίβεια ροκανίζει μισθούς και συντάξεις, τα δημόσια νοσοκομεία βρίσκονται σε οριακή κατάσταση και η νέα γενιά βλέπει το μέλλον της μόνο μακριά από τη χώρα. Οι καμπάνες που ηχούν είναι πολλές και τα μηνύματα αποκαρδιωτικά.
Το «διαζύγιο» κυβέρνησης-κοινωνίας
Με λίγα λόγια η κυβέρνηση έχει αποκοπεί από την κοινωνία. Δίνει έμφαση στα «μεγάλα», στα deals με πολυεθνικές, αλλά χάνει τα «μικρά», αυτά που αγγίζουν άμεσα την καθημερινότητα του πολίτη. Η τιμή του ψωμιού, του ρεύματος, της βενζίνης. Το κλειστό Κέντρο Υγείας. Ο δρόμος που δεν φτιάχτηκε ποτέ. Το σχολείο χωρίς δασκάλους. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η αποστασιοποίηση του Μεγάρου Μαξίμου από την πραγματικότητα γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Στην Αθήνα, το οικονομικό επιτελείο πανηγυρίζει για τα «πλεονάσματα», την «πράσινη μετάβαση» και την «ψηφιακή επανάσταση». Στην επαρχία, όμως, οι πολίτες βλέπουν τα νοικοκυριά τους να καταρρέουν και τα χωριά τους να ερημώνουν.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, παρά τις προσπάθειές του να δείξει ότι «ακούει» την κοινωνία, φαίνεται να περιβάλλεται από αυλικούς που του μεταφέρουν μόνο τα «καλά νέα». Και αυτό έχει επίπτωση στη συνολική εικόνα της κυβέρνησης που λειτουργεί επικοινωνιακά, αλλά υπολειτουργεί πολιτικά. Και αυτό γιατί επιλέγει να διαχειρίζεται την εικόνα αντί να αντιμετωπίζει την ουσία.
Η κοινωνική οργή… σιγοβράζει
Η οργή, όμως, σιγοβράζει. Δεν εκφράζεται απαραίτητα στους δρόμους, αλλά στις συζητήσεις των πολιτών, στις επιχειρήσεις που κλείνουν, στα νοικοκυριά που δεν τα βγάζουν πέρα. Ακόμα και στις δημοσκοπήσεις. Κι αυτή η σιωπηλή οργή είναι ίσως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το κυβερνητικό οικοδόμημα και αφήγημα.
Μόνη λύση η επανασύνδεση με την πραγματικότητα
Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι η κυβέρνηση πρέπει να επανασυνδεθεί με την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί η επίσκεψη στη Ροδόπη, αντί να λειτουργήσει ως «επικοινωνιακή ανάσα», ανέδειξε το χάσμα μεταξύ κυβερνητικού αφηγήματος και κοινωνικής πραγματικότητας. Ένα χάσμα που μεγαλώνει κάθε μέρα. Γιατί, όπως αποδεικνύεται, η Ελλάδα των αριθμών μπορεί να ευημερεί, αλλά η Ελλάδα των ανθρώπων δυστυχεί. Η δύσκολη συνέχεια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι μπροστά. Πως θα κυβερνήσει μια χώρα που δεν τον πιστεύει πια όταν λέει ότι «όλα πάνε καλά»; Διότι, όταν η κοινωνία δεν σε ακούει, δεν έχει σημασία πόσο δυνατά μιλάς ή φωνάζεις, σημασία έχει πόσο έχεις απομακρυνθεί από αυτήν.
