Η κυβέρνηση ανοίγει νέο μέτωπο με τη βία στα Πανεπιστήμια, επιχειρώντας να σφίξει τον κλοιό γύρω από τα έκτροπα στους ακαδημαϊκούς χώρους.
Οι τελευταίες επιθέσεις στη Νομική και την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου φαίνεται πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο επιδιώκει να επαναφέρει την “τάξη” με αυστηρά μέτρα και ποινές.
Μέτρα Ασφαλείας και Κάμερες Παντού
Σύμφωνα με κυβερνητικές ανακοινώσεις, τα Πανεπιστήμια καλούνται να καταθέσουν άμεσα σχέδια ασφαλείας, στα οποία θα προβλέπεται η τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης, μαγνητικών πυλών και συστημάτων ελεγχόμενης πρόσβασης. Οι είσοδοι των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων θα γίνονται μόνο επώνυμα, με κάρτες εισόδου, ώστε να ελέγχεται ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
Οι πρυτανικές αρχές που δεν θα συμμορφωθούν με τις νέες κατευθύνσεις κινδυνεύουν με επιπτώσεις, ενώ οι φοιτητές που θα συμμετέχουν σε βίαια επεισόδια θα βρίσκονται αντιμέτωποι με την αναστολή της φοιτητικής τους ιδιότητας. Σε περίπτωση αμετάκλητης καταδίκης, η διαγραφή από τα μητρώα του Πανεπιστημίου θα είναι οριστική.
Διαγραφή και… Λογαριασμός
Το νέο πλαίσιο προβλέπει, πέρα από τις πειθαρχικές ποινές, και την κάλυψη των υλικών ζημιών από τους ίδιους τους φοιτητές που θα εντοπίζονται ως υπεύθυνοι καταστροφών. «Σπας τζαμαρία στο πανεπιστήμιο; Θα σου έρθει ο λογαριασμός» φαίνεται να είναι το νέο κυβερνητικό δόγμα.
Οι δράστες δεν θα μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Με την ταυτοποίηση τους μέσω ΑΦΜ και διεύθυνσης κατοικίας, το κόστος των ζημιών θα τους καταλογίζεται προσωπικά.
Η Αντίδραση και τα “Σπασμένα” Αφηγήματα
Ωστόσο, η κυβερνητική επιμονή να συνδέει τη βία στα Πανεπιστήμια με την πολιτική κατεύθυνση της αντιπολίτευσης προκαλεί αντιδράσεις. Η κυβέρνηση επισημαίνει πως τα κόμματα που θεωρούν τις καταλήψεις “νόμιμες” θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Όμως, αυτό που παραβλέπεται είναι ότι τα φαινόμενα βίας και καταστροφών δεν αντιμετωπίζονται απλώς με ποινές και κάμερες. Η έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου με την ακαδημαϊκή κοινότητα δείχνει πως το σχέδιο της κυβέρνησης βασίζεται περισσότερο στην επικοινωνιακή προβολή του “νόμος και τάξη” παρά σε μια πραγματική λύση των προβλημάτων στα Πανεπιστήμια.
Όταν οι Τζαμαρίες Γίνονται Σύμβολα
Η αμφιλεγόμενη στρατηγική Μαξίμου μοιάζει περισσότερο με επίδειξη πυγμής παρά με προσπάθεια αποκατάστασης της ομαλότητας. Η κοινωνία και η πανεπιστημιακή κοινότητα βλέπουν ότι, ενώ το αφήγημα της «ασφάλειας» καταρρέει, η κυβέρνηση επενδύει στη δημιουργία εχθρών και στην καταστολή.
Για πολλούς, το πραγματικό ερώτημα παραμένει: Αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να διαγράψει φοιτητές επειδή «σπάνε τζαμαρίες», θα αναλάβει και την ευθύνη για τα δικά της πολιτικά «σπασμένα»;
