Με αφορμή την χωροθέτηση θαλάσσιων πάρκων από Ελλάδα και προχθές από Τουρκία ο Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ, κ. Στράτος Σιμόπουλος σε εξέδωσε σχετική ανάρτηση.
Πριν λίγες εβδομάδες ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη δημιουργία δύο θαλάσσιων πάρκων. Ένα στο Ιόνιο και ένα στο Νότιο Αιγαίο, εντός ελληνικών χωρικών υδάτων.
Ήταν μία ενέργεια με πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Άλλωστε μια χώρα όπως η Ελλάδα με αυτή την πολύ μεγάλη ακτογραμμή πρέπει να προστατεύει το θαλάσσιο οικοσύστημα της και ταυτόχρονα να αποτελεί και παράδειγμα προς μίμηση.
Όπως αποδείχθηκε από την αντίδραση της Τουρκίας, όχι τόσο μετά την δική μας ανακοίνωση, αλλά κυρίως με την προχθεσινή αναγγελία δημιουργίας δύο τουρκικών θαλάσσιων πάρκων εκτός των χωρικών της υδάτων, η κίνηση του πρωθυπουργού έχει και γεωπολιτικό αποτύπωμα.
Η παρέμβαση μου η σημερινή επιθυμεί, όμως, να αναδείξει και μια τρίτη διάσταση.
Αναφέρομαι στην ελληνική αλιεία, τους Έλληνες ψαράδες δηλαδή.
Σήμερα ο κλάδος αυτός έχει να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις. Δεν πρόκειται μόνο για τη μείωση των αλιευμάτων, τα νέα επικίνδυνα είδη ψαριών που έρχονται από το Σουέζ, την καταστροφή του εξοπλισμού από τα κητώδη και το πλαγκτόν. Πρόκειται και για μια εχθρική απέναντι του γραφειοκρατία των Βρυξελλών και για έναν αδυσώπητο και χωρίς κανόνες ανταγωνισμό από τους τούρκους ψαράδες.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν παρέστη αυτοπροσώπως σε εκδήλωση κατά την έναρξη της αλιευτικής περιόδου και δήλωσε:
“Μέχρι σήμερα πάντα στηρίζαμε τους αλιείς μας. Έχουμε παράσχει 45 δις τουρκικές λίρες σε άμεσα μετρητά για να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη του τομέα”.
Να τονίσω στο σημείο αυτό ότι οι Έλληνες ψαράδες ισχυρίζονται, λογικά κατά τη γνώμη μου, ότι το θέμα τους είναι πλέον και εθνικό. Όσο υποχωρούν στο Αιγαίο μπροστά στον τουρκικό αλιευτικό επεκτατισμό τόσο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα θα χάνουν έναν πολύτιμο πυλώνα στήριξης.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω η στήριξη της ελληνική αλιείας αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Όχι με μέτρα απόσυρσης, αλλά με μέτρα στήριξης και διευκόλυνσης εισόδου των νέων στο επάγγελμα. Επίσης και οι περιορισμοί αλιείας στα θαλάσσια μας πάρκα πρέπει να είναι λογικοί, ενώ η προστασία τους πρέπει να είναι αρμοδιότητα της πολιτείας και όχι κάποιων ΜΚΟ που ορισμένες φορές είναι ανεπαρκείς και ενδιαφέρονται αποκλειστικά για τα δικά τους συμφέροντα.
Απαραίτητα, λοιπόν, τα θαλάσσια πάρκα, απαραίτητη όμως και η στήριξη της ελληνικής αλιείας.
Το θέμα είναι και εθνικό. Και αφορά όχι μόνο το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης, αλλά και τα υπουργεία εξωτερικών και ναυτιλίας.
