Σε μια εποχή όπου η πραγματικότητα συχνά ξεπερνά τη φαντασία, ο Σεμπάστιαν Φίτζεκ, ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία κι ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως, συνεχίζει να ανακαλύπτει τρόμους κρυμμένους όχι στα τέρατα, αλλά στον ανθρώπινο νου. Ο συγγραφέας, του οποίου τα βιβλία έχουν κυκλοφορήσει σε 37 χώρες κι έχουν πουλήσει πάνω από 19 εκατομμύρια αντίτυπα διεθνώς, ενώ πολλά έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, όπου θα παρουσιάσει απόψε το νέο ψυχολογικό θρίλερ «Το κορίτσι του ημερολογίου».
Λίγες ώρες πριν από αυτή τη μοναδική εμφάνισή του στην πόλη, ο Φίτζεκ, τα βιβλία του οποίου κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα, μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για το σκοτεινό μυαλό, τους καθημερινούς φόβους που γίνονται εφιάλτες, και τη βαθιά σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνία και την ανθρώπινη ψυχή.
«Ο ανθρώπινος νους είναι σαν τα βάθη του ωκεανού: γνωστός στην επιφάνειά του, ακατάληπτος στα σκιερά του σημεία». Ο μετρ των ψυχολογικών θρίλερ αποκαλύπτει γιατί το μυαλό -το δικό του και το δικό μας- είναι πιο τρομακτικό από κάθε τέρας, και πώς από κάτι φαινομενικά αθώο, όπως ένα πακέτο αφημένο σε μια ήσυχη γειτονιά του Βερολίνου, μπορεί να ξεκινήσει ο εφιάλτης. Γιατί; Επειδή ο νους μας, λέει, είναι σαν τα βάθη της θάλασσας: γνωστός στην επιφάνειά του, ακατάληπτος στα σκιερά του σημεία. Και εκεί, μέσα στο αόρατο, φωλιάζουν οι ιστορίες του.
«Για μένα, ο ανθρώπινος νους είναι σαν τη βαθιά θάλασσα. Όλοι τη γνωρίζουμε, αλλά κανείς μας δεν έχει βρεθεί πραγματικά εκεί. Είναι μέρος του ίδιου μας του κόσμου, όμως παραμένει μυστήριο. Κάθε μέρα ζούμε μικρά θαύματα, όπως ο ύπνος. Κάθε βράδυ χάνουμε τις αισθήσεις μας και ζούμε σε ένα όνειρο, μια άλλη πραγματικότητα. Αυτές οι μικρές τρέλες της ζωής είναι που με συναρπάζουν», λέει.
Τα βιβλία του δεν περιστρέφονται γύρω από τέρατα ή δολοφόνους ως τέτοιους· περιστρέφονται γύρω από εμάς, γύρω από το τι δεν βλέπουμε ή δεν θέλουμε να δούμε. Η ιδέα ότι το μυαλό μας κρατά μυστικά, ότι η καθημερινότητα είναι απλώς η επιφάνεια ενός πιο σκοτεινού κόσμου, είναι ο πυρήνας της γραφής του. Επιλέγει την απλότητα στην αφετηρία (ένα πακέτο, ένας δρόμος, ένας γείτονας που νομίζεις ότι ξέρεις) και την εξελίσσει σε καταιγισμό συναισθημάτων, φόβου και ηθικής αμφισημίας.
Συνήθως ξεκινώ από μια καθημερινή στιγμή. Κάποτε έλαβα ένα δέμα για έναν γείτονα που δεν γνώριζα. Σε έναν δρόμο όπου ήξερα όλους τους κατοίκους! Αυτές οι μικρές παραδοξότητες είναι που γεννούν τις ιστορίες. Ο φόβος δεν είναι απλώς συναίσθημα· αλλά μέρος της πραγματικότητάς μας, επισημαίνει ο Φίτζεκ.
Η λογοτεχνία, τα θρίλερ, είναι μια ασφαλής «βαλβίδα» για να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας. «Ένας από τους κύριους λόγους που διαβάζουμε τόσα πολλά θρίλερ είναι επειδή χρειαζόμαστε μια βαλβίδα απελευθέρωσης», προσθέτει.
Καθ’ όλη τη συνέντευξη, ένα μήνυμα επαναλαμβάνεται: η γραφή του Φίτζεκ είναι συμμετοχική. Ο αναγνώστης δεν είναι απλώς παρατηρητής — είναι ο συνοδοιπόρος που παίρνει το πακέτο, αμφιβάλλει για τον γείτονα, κοιτά το κόκκινο αυτοκίνητο, σκέφτεται τον φόβο. Η λογοτεχνία του δεν εξασφαλίζει ασφάλεια, αλλά δίνει την ψευδαίσθηση ότι έχεις τον έλεγχο. Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι δεν τον έχεις. Και τότε αρχίζει η απόλαυση ή η αγωνία.
Πριν στραφεί στη λογοτεχνία, ο Φίτζεκ σπούδασε νομικά και εργάστηκε στα media. «Δεν ήταν θέμα επαγγέλματος, αλλά ανάγκης. Ίσως αυτός ο ειλικρινής πυρήνας έκανε το βιβλίο επιτυχημένο», λέει, αναφερόμενος στις επιρροές που είχε και την πρόσφατη κυκλοφορία του νέου του έργου.
Καλεσμένος των 60ών Δημητρίων, ο Γερμανός συγγραφέας θα ανέβει απόψε στη σκηνή του Ολύμπιον, όπου θα «ανακριθεί» ενώπιον του κοινού από τον Αλέξανδρο Μυροφορίδη, διδάκτορα Δημιουργικής Γραφής.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
