Αναλύουμε τη μετάβαση από παραδοσιακά οπλικά συστήματα σε τεχνολογίες AI στον στρατό. Το πεδίο μάχης βιώνει τον ταχύτερο μετασχηματισμό του από την έναρξη της πυρηνικής εποχής. Για πολλές δεκαετίες, η στρατιωτική ισχύς αξιολογούνταν μέσω του μεγέθους των τεθωρακισμένων μεραρχιών, της εμβέλειας των επανδρωμένων βομβαρδιστικών και της ισχύος των ναυτικών στόλων. Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις, κυρίως οι πόλεμοι που διεξήχθησαν μέχρι το 2022 – όπως οι συγκρούσεις στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τα αρχικά στάδια της Ουκρανίας – έφεραν σημαντικές αλλαγές. Το νέο μοντέλο επιβάλλει ότι η δύναμη πλέον δεν βασίζεται στον χάλυβα, αλλά στο πυρίτιο, στα δεδομένα και στην ταχύτητα του φωτός.
Οι σύγχρονες συγκρούσεις καθιστούν τους στρατηγικούς πυλώνες του 20ού αιώνα να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις νέες απαιτήσεις. Στην κορυφή της λίστας βρίσκονται ορισμένα από τα πιο εμβληματικά οπλικά συστήματα που, όπως φαίνεται, πλησιάζουν στην απαξίωση τους. Ειδικότερα, τα άρματα μάχης και τα παλαιά συστήματα πυροβολικού αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευάλωτα απέναντι στις νέες, αναδυόμενες τεχνολογίες.
Καθώς οι πολεμικές στρατηγικές εξελίσσονται, οι επόμενες δεκαετίες αναμένονται γεμάτες προκλήσεις και καινοτομίες. Το μέλλον του πολέμου φαίνεται να είναι η συνένωση τεχνολογιών που δίνουν έμφαση στην ταχύτητα, την αυτονομία και τη σύνθεση δεδομένων, με την τεχνητή νοημοσύνη να κατέχει τον κύριο ρόλο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
