«Έβγαλα δύο ολόκληρα χρόνια στον φεγγίτη του στρατοπέδου. Κοιμόμασταν σε τρίπατες κουκέτες, στα κάτω κρεβάτια ήταν οι ηλικιωμένες κυρίες, κυρίως Ολλανδές και Ελληνίδες, με τα μάτια να κοιτούν στο πουθενά». Η Ρίνα Ρεβάχ, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, μοιράστηκε την συγκλονιστική της εμπειρία από το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Μπέργκεν Μπέλσεν στη Γερμανία, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου «Μνήμη, αναπαράσταση και φιλοσοφία στη λογοτεχνία του στρατοπέδου» της Μαρίας Πολίτου (εκδ. Επίκεντρο).
Αναφερόμενη στην παιδική της ηλικία, η κ. Ρεβάχ επισήμανε ότι δεν υπήρχε η έννοια του «παιχνιδιού» στο λεξιλόγιό της, καθώς η ζωή στο στρατόπεδο ήταν γεμάτη φόβο και τρόμο. Όπως τόνισε, «τα πρώτα μου παιχνίδια ήταν στην επιστροφή στη Θεσσαλονίκη με τις λάσπες», αναδεικνύοντας την τραγικότητα της κατάστασής της και των άλλων παιδιών.
Η κ. Ρεβάχ αποκάλυψε ότι η δική τους ομάδα κρατουμένων απέφυγε τον θάνατο μέσα από μια απρόσμενη συγκυρία, καθώς το τρένο που τους μετέφερε σταμάτησε ξαφνικά, γεγονός που τους γλίτωσε από την «εξαύλωση» στα κρεματόρια. «Η ιστορία μας με αυτό το τρένο θα μείνει γνωστή ως το χαμένο τρένο», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η συγγραφέας Μ. Πολίτου ανέφερε τα ακραία εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα, επισημαίνοντας την ανάγκη για σεβασμό του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, ως βασική προϋπόθεση για μια καλύτερη κοινωνία.
Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στο περίπτερο 12 της ΔΕΘ, στο πλαίσιο της 21ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή διακεκριμένων ομιλητών, οι οποίοι ανέλυσαν τη σημασία της μνήμης και της αναπαράστασης των ιστορικών γεγονότων.
Στο βιβλίο εξετάζονται τρία εμβληματικά έργα της στρατοπεδικής λογοτεχνίας, τα οποία φωτίζουν τις συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εστιάζοντας στη φιλοσοφική διάσταση του ακραίου κακού και τη βία που υπήρξε κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
