Ανάλυση της γερμανοσοβιετικής συνεργασίας και των συμφωνιών που διαμόρφωσαν την Ανατολική Ευρώπη το 1939. Το απόγευμα της 18ης Σεπτεμβρίου 1939, η δημοσίευση του κοινού γερμανοσοβιετικού ανακοινωθέντος στον τύπο ανακοίνωσε την κατάλυση και τον διαμελισμό του πολωνικού κράτους. Ωστόσο, η συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας για τις λεπτομέρειες του διακανονισμού δεν ήταν πλήρης. Ο Στάλιν, πάντοτε ανήσυχος και επιφυλακτικός απέναντι στη Γερμανία, δεν ήθελε να αφήνει εκκρεμότητες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προστριβές. Επιπλέον, ο Στάλιν ζήτησε λεπτομερή διακανονισμό και ο Γερμανός πρεσβευτής στη Μόσχα, κόμης φον Σούλενμπουργκ, απηύθυνε σχετικό τηλεγράφημα προς τον Ρίμπεντροπ.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1939, ο Στάλιν πρότεινε να απορριφθεί η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου πολωνικού κράτους και πρότεινε να προστεθούν στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης ολόκληρη η επαρχία του Λούμπλιν και το τμήμα της επαρχίας Βαρσοβίας που εκτεινόταν προς τον ποταμό Μπουγκ. Η γερμανοσοβιετική συνθήκη που υπεγράφη στη Μόσχα την 28η Σεπτεμβρίου καθόριζε τα νέα σύνορα των δύο κρατών, συνοδευόμενη από τρία μυστικά πρωτόκολλα.
Η συμφωνία αυτή απεικόνιζε τη συνεργασία της σταλινικής Ρωσίας και της ναζιστικής Γερμανίας, με τη γερμανοσοβιετική συνθήκη να αναδεικνύει τη μυστική συμμαχία τους. Στη διάρκεια της διαδικασίας, προειχε ο διακανονισμός του πολωνικού ζητήματος και η εξάλειψη της Πολωνίας, όπως και η επίλυση του προβλήματος των Βαλτικών κρατών. Οι μυστικές διαπραγματεύσεις και οι απειλές κατά άλλων χωρών συμπλήρωναν αυτήν τη σκοτεινή εικόνα της πολιτικής της εποχής.
Είναι αλήθεια ότι, υπό το πρίσμα αυτών των γεγονότων, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική στις δηλώσεις της σχετικά με τις συμφωνίες της Ελλάδας με το ναζιστικό καθεστώς. Η φράση χωρίς αιδώ αναδεικνύει την ανευθυνότητα και την αδιαφορία που χαρακτηρίζει αυτές τις τοποθετήσεις, χωρίς την αναγκαία επίγνωση των ιστορικών διαστάσεων και της εθνικής κυριαρχίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
