Πριν από λίγες ημέρες διέρρευσε μια πρόταση συμβούλων της γαλλικής κυβέρνησης να αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης από τα 64 στα 66 έτη. Η πρόταση αυτή θα έπρεπε να έχει τίτλο «Μια διατύπωση του απολύτως προφανούς». Το συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας πληρώνει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει και είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει μέχρι το 2045. Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης δεν είναι ένα απλό μέτρο, είναι μια μαθηματική και λογική ανάγκη.
Πώς έγινε λοιπόν δεκτή αυτή η πρόταση; Με αποτροπιασμό. Πώς τολμούν να επιτίθενται στον εργαζόμενο λαό; Απαιτούμε γενναιόδωρες συντάξεις και συνταξιοδότηση νωρίς!
Το παράδειγμα της Γαλλίας, όμως, δείχνει ότι είναι ώρα να αναθεωρήσουμε την αντίληψή μας για το τι σημαίνει η δημοκρατία και πώς λειτουργεί. Οι όροι «δεξιός» και «αριστερός» δεν έχουν μεγάλη σημασία σε μια χώρα που έχει ελλείμματα εδώ και πάνω από μισό αιώνα και θα ανακαλύψει το πρόβλημα όταν ξεσπάσει η αναπόφευκτη κρίση των ομολόγων.
Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκεται και η Βρετανία. Κάθε φορά που ο Κιρ Στάρμερ επιδιώκει να περικόψει κοινωνικές δαπάνες, αντιμετωπίζει μεγάλες αντιδράσεις. Θα ήταν εύκολο να τον κατηγορήσουμε για υποχωρητικότητα, αλλά αν παρέμενε στις απόψεις του θα έχανε την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο.
Θυμηθείτε τι έγινε όταν ο Εμανουέλ Μακρόν αύξησε το 2023 την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. Η Γαλλία ξεσηκώθηκε, έγιναν διαδηλώσεις για μήνες και τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης υποσχέθηκαν ότι θα μειώσουν την ηλικία συνταξιοδότησης στα 62 έτη.
Mήπως πρέπει να δεχθούμε ότι οι δημοκρατίες έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μεγάλες πλειοψηφίες έχουν προτιμήσεις που δεν είναι ρεαλιστικές: θέλουμε υψηλότερες δαπάνες αλλά χαμηλότερους φόρους.
Την περασμένη εβδομάδα ξαναδιάβασα το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Ο τελευταίος είναι πεισμένος ότι φοράει φανταχτερά αλλά αόρατα ρούχα και πολλοί από τους υπηκόους του το πιστεύουν. Το ίδιο ισχύει και με τη δημοκρατία. Κάθε προεκλογικό μανιφέστο είναι ένα μάτσο ψέματα.
Η μόνη ελπίδα είναι πολιτικοί, ειδικοί και ενεργοί ψηφοφόροι να μιλήσουν ανοιχτά για τις ρίζες της κρίσης της δημοκρατίας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
