Η Γαλλία αντιμετωπίζει σοβαρή πολιτική κρίση, που αναδεικνύει τις προκλήσεις του νεοφιλελευθερισμού. Η Γαλλία βρίσκεται σε μια κατάσταση πολιτικής κρίσης που δεν έχει προηγούμενο. Ο μέσος χρόνος επιβίωσης των κυβερνήσεών της έχει μειωθεί δραματικά, και οι προοπτικές για την ανάπτυξη μιας κυβέρνησης που να απολαμβάνει τουλάχιστον κάποια αποδοχή από την Εθνοσυνέλευση φαίνονται πολύ περιορισμένες. Στο επίκεντρο αυτής της κρίσης βρίσκεται ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο αντιδημοφιλείς προεδρικούς ηγέτες της Πέμπτης Δημοκρατίας. Κατά την οκταετή θητεία του, έχει βρεθεί στο στόχαστρο μερικών από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις της σύγχρονης γαλλικής ιστορίας, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν σε πολλές περιπτώσεις με αυταρχικές τακτικές — χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αστυνομική βία κατά των διαδηλωτών με τα κίτρινα γιλέκα.
Βασικός παράγοντας που επιταχύνει την πολιτική κρίση είναι η προσπάθεια του Μακρόν να επιβάλει την εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού, την οποία παρουσίασε ως την μοναδική λογική επιλογή, αγνοώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις. Στην προσπάθειά του να προβάλλει τη δική του εκδοχή Κέντρου ως την μοναδική πολιτική διέξοδο, συχνά εξισώνει τις απειλές από την Άκρα Δεξιά και την Ανυπότακτη Γαλλία.
Στην πραγματικότητα, αυτό που διαφαίνεται από την κατάσταση της Γαλλίας είναι ότι οι πολιτικές προτάσεις που προέρχονται από το ευρύτερο φάσμα του Κέντρου, που επιμένουν σε μια δογματική νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, εκπροσωπούν μόνο ένα τμήμα των κοινωνικών στρωμάτων που επωφελούνται από τις υπάρχουσες πολιτικές. Αυτό έχει αφήσει εκτός εκπροσώπησης την ευρύτερη κοινωνία, η οποία καλείται να αναμετρηθεί με τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, την κρίση του κόστους ζωής και την αυξημένη οικονομική επισφάλεια.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
