Η αλαζονεία της κυβέρνησης αναδεικνύει τις προκλήσεις της πολιτικής αρένας στην Ελλάδα. Η κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα μας δεν περιορίζεται μόνο στην ύπαρξη μιας κυβέρνησης που έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, όπως αποδεικνύουν τα αυξημένα ποσοστά απόρριψής της στις δημοσκοπήσεις. Η αντιδημοφιλία μιας κυβέρνησης μπορεί συνήθως να ανατραπεί μέσω εκλογών από μια πιο δημοφιλή παράταξη. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στην αντίληψη ότι η κυβέρνηση θεωρεί τον εαυτό της καθεστώς. Πιστεύει ακράδαντα ότι είναι η μοναδική βιώσιμη και εφικτή κυβερνητική δύναμη στην Ελλάδα.
Αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο που η κυβέρνηση προσεγγίζει την αντιπολίτευση, την οποία αποκαλεί «επικίνδυνη» και «ανίκανη». Ο κυβερνητικός λόγος έχει εξελιχθεί σε μια αλαζονική αποδοχή ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η μόνη επιτρεπτή κυβερνώσα παράταξη. Επίσης, η πολιτική συζήτηση δεν περιλαμβάνει πλέον την αποδοχή του ενδεχόμενου αντικατάστασης της κυβέρνησης, γεγονός που υποδηλώνει μια σαφή υποχώρηση από τη δημοκρατική κανονικότητα.
Η πολιτική πραγματικότητα έχει εξελιχθεί σε μια κουλτούρα όπου η παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία δικαιολογεί τη χρήση οποιουδήποτε μέσου, με αποτέλεσμα τη νομοθέτηση που απορρίπτεται μαζικά από την κοινωνία. Αυτή η τάση ενισχύει την αντίληψη ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υποβαθμίζοντας τη δημοκρατική διαδικασία.
Συνοψίζοντας, η αλαζονεία της κυβέρνησης δεν είναι απλώς μια στρατηγική επιλογή, αλλά μια θεμελιώδης αδυναμία που μπορεί να εκδηλωθεί στις επερχόμενες εκλογές, μετατρέποντας το αίτημα για εναλλαγή στην εξουσία σε έναν πιο δραστικό στόχο: την ανατροπή ενός καθεστώτος που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
