Αναλύοντας τη ρητορική που συκοφαντεί τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη στην Ελλάδα. Με αφορμή τις πρόσφατες κινητοποιήσεις που εκφράζουν αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και διαμαρτύρονται για την κατάσταση στη Γάζα, έχει ανακύψει στην ελληνική δημόσια σφαίρα μια αυξανόμενη ρητορική που ταυτίζει τέτοιες δράσεις με αντισημιτισμό. Αυτή η τάση, η οποία ήδη έχει παρατηρηθεί και σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, αναδεικνύει την ανησυχία για την ελευθερία του λόγου και της διαμαρτυρίας.
Στη χώρα μας, οι επικρίσεις αυτές έχουν λάβει και θεσμική μορφή, με συλλήψεις στη Ρόδο για παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου, ως απάντηση στις διαμαρτυρίες. Η προσπάθεια δυσφήμισης ενός πλατιού κινήματος αλληλεγγύης που έχει ξεδιπλωθεί και στη χώρα μας και διεθνώς είναι προφανής.
Είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε την αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη από τον αντισημιτισμό, καθώς η καταδίκη της βίας του ισραηλινού κράτους δεν συνιστά ρατσιστική πρακτική. Αντίθετα, οι κινητοποιήσεις αυτές εστιάζονται στις πολιτικές ενός κράτους, υπογραμμίζοντας τη συνεχιζόμενη απραξία των δυτικών κυβερνήσεων, οι οποίες, παρά τις καταστροφές και τις ανθρωπιστικές κρίσεις, διατηρούν μια στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ.
Η συκοφάντηση της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, όπως καταδεικνύουν οι δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Γ. Φλωρίδη, που κατηγόρησε κόμματα της αντιπολίτευσης για υπονόμευση της σχέσης με το Ισραήλ, δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτή η ρητορική είναι επιβλαβής, διότι μπορεί να αποθαρρύνει τη συμμετοχή πολιτών σε κινητοποιήσεις που διεκδικούν δικαιώματα και καταδικάζουν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
