Η άρθρο αναλύει την εμμονή σχολιαστών στην πολιτική της λιτότητας και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία. Παρακολουθώντας τις αντιδράσεις στη δημόσια σφαίρα μετά τη δημοσιοποίηση των πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών στις 6 Ιουλίου 2015 και τις σχετικές αναφορές με την επέτειο του δημοψηφίσματος, γίνεται φανερό ότι ένα τμήμα σχολιαστών επιμένει να διεκδικεί έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημόσια συζήτηση. Αυτοί οι σχολιαστές, οι οποίοι εναντιώνονται στα αιτήματα των μαζικών κινητοποιήσεων κατά των Μνημονίων, υποστηρίζουν φανατικά τις πολιτικές λιτότητας.
Η προσέγγισή τους είναι ιδεολογικά ετερόκλητη από την Αριστερά, καθώς προτάσσουν μια επιθετική ρητορική εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και των διεκδικήσεών της. Αν και τα Μνημόνια είχαν σοβαρές επιπτώσεις, αυτοί οι σχολιαστές έτειναν να τα υποστηρίζουν και να θεωρούν ότι η ελληνική κοινωνία χρειαζόταν επείγουσες μεταρρυθμίσεις.
Εντούτοις, η πραγματική τους αντίθεση προέρχεται από την αποστροφή τους προς οποιαδήποτε λαϊκή διεκδίκηση ή πολιτική αλλαγή. Παρόλο που σήμερα διατηρούν ισχυρή παρουσία στη δημόσια ζωή και απορρίπτουν κάθε διαφορετική πολιτική πρόταση, το πρόβλημα δεν είναι μόνο πολιτικό. Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν ότι δεν αισθάνονται καμία ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, επιδιώκοντας να φορτώσουν την οικονομική κρίση στα κινήματα και στην Αριστερά.
Είναι επίσης αξιόλογο ότι, παρά τις υπερβολικές τους αντιδράσεις και την εμμονή στο 2015, η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει και είναι λιγότερο πρόθυμη να δεχτεί μονοδιάστατες πολιτικές προσεγγίσεις. Η απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζουν οι προοδευτικοί πολίτες τις ιδέες τους, ενδέχεται σύντομα να εξελιχθεί σε πλήρη αδιαφορία. Κάποια στιγμή, αυτοί οι σχολιαστές θα είναι απλώς μια ενοχλητική σελίδα σε μια ιστορία που έχει ήδη κλείσει.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
