Η ρητορική για την κουλτούρα βίας της αριστεράς αναπαράγει παραπλανητικές εικόνες για κοινωνικά κινήματα. Όπως ήταν αναμενόμενο, το Ακραίο Κέντρο αξιοποίησε την ευκαιρία που προέκυψε από ορισμένα καταδικαστέα περιστατικά εντός των πανεπιστημιακών χώρων, προκειμένου να αναπαραγάγει την γνωστή ρητορική περί κουλτούρας βίας της αριστεράς. Αυτή η ρητορική δεν είναι καινούρια, καθώς ακούγεται εδώ και αρκετά χρόνια, ιδιαίτερα μετά από μεγάλες κοινωνικές αναταραχές. Το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί από το Δεκέμβριο του 2008, κατά τη διάρκεια των εκρηκτικών κινητοποιήσεων της νεολαίας, καθώς και στη διάρκεια των αντιμνημονιακών διαδηλώσεων.
Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, η αριστερά έχει εκ φύσεως μια κουλτούρα βίας, που εκφράζεται είτε μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, είτε στους δρόμους. Η χρησιμότητα αυτής της ρητορικής είναι προφανής, στοχεύει στο να συκοφαντήσει μια πολιτική ιδεολογία και να παραπλανήσει την κοινή γνώμη σχετικά με τα κοινωνικά κινήματα. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν πράγματι βίαιες συμπεριφορές που απομακρύνονται από τη λογική του συλλογικού αγώνα, και ενδέχεται σε κάποιες περιπτώσεις να είναι αντικειμενικά προβοκατόρικες.
Ωστόσο, η κατασκευή μιας εικόνας όπου τα πανεπιστήμια παρουσιάζονται ως εμπόλεμες ζώνες, και η υπονόηση ότι κάθε φοιτητής που στρατεύεται στην αριστερά μετατρέπεται αυτομάτως σε βίαιο στοιχείο, είναι υπερβολική και επικίνδυνη. Όσον αφορά την ιδιότυπη τυμβωρυχία σχετική με τη Marfin, είναι γνωστό ότι οι πρώτοι που επιχείρησαν να απεγκλωβίσουν τους ανθρώπους από το φλεγόμενο κτίριο ήταν αριστεροί διαδηλωτές.
Ακόμα και σε μια χώρα που υπήρξε μάρτυρας δύο δικτατοριών και αντιμετώπισε την αυστηρότητα του μετεμφυλιακού κράτους, η προσπάθεια να παρουσιαστεί ότι η κουλτούρα της βίας συνδέεται αποκλειστικά με την αριστερά είναι τουλάχιστον υποκριτική. Οι σημερινές κοινωνικές ανησυχίες και οι διεκδικήσεις για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια αναδεικνύουν ότι η συκοφάντηση της διαμαρτυρίας συνιστά μια ανεπιτυχή στρατηγική για την υποστήριξη ενός πολιτικού λόγου χωρίς εναλλακτικές λύσεις.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
