Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική τόλμη και αναδιανομή για να αντιμετωπίσει την κρίση και την ανισότητα. Εάν κάποιος εξετάσει τις δημοσκοπήσεις, παραβλέποντας τους περιορισμένους κομματικούς συσχετισμούς, θα παρατηρήσει μια εκρηκτική αναντιστοιχία μεταξύ των επιθυμιών της κοινωνίας και των απαντήσεων ή πολιτικών λύσεων που της προσφέρονται. Η κοινωνία επιζητεί την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος, που συνήθως αναφέρεται ως ακρίβεια. Ωστόσο, ορθότερα θα έπρεπε να μιλήσουμε για την κρίση κόστους ζωής, και ακόμη πιο σωστά για την εκρηκτική κοινωνική ανισότητα, το κεντρικό σύγχρονο ζήτημα. Δυστυχώς, η πλειοψηφία αναγκάζεται να εργάζεται περισσότερο για να κερδίζει λιγότερα και να ζει σε χειρότερες συνθήκες. Παράλληλα, οι πολίτες εγείρουν το ζήτημα της δικαιοσύνης, τόσο ως αξία όσο και ως θεσμό που να διασφαλίζει το δίκαιο.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν εκπροσωπεί αυτό το αίτημα. Όχι μόνο δεν το εκπροσωπεί, αλλά οι πολιτικές της συμβάλλουν στην επιδείνωση της κρίσης κόστους ζωής. Η στήριξή της προέρχεται από κοινωνικά στρώματα που επωφελούνται από αυτή την εκρηκτική ανισότητα, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα δεν εκφράζουν την επιθυμία της πλειοψηφίας για περισσότερη αναδιανομή και ισότητα. Αν και προβάλλουν τέτοιες αξιώσεις, στην κοινωνία συχνά φαντάζουν ως φωνές διαμαρτυρίας και όχι ως προτάσεις εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Αυτή η κατάσταση συνδέεται με τον τρόπο που ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός βαφτίστηκε πολιτικός και οικονομικός ρεαλισμός. Ωστόσο, στη ζωή, όπως και στην πολιτική, δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Πάντα υπάρχει περιθώριο για εναλλακτικές πολιτικές, αρκεί να υπάρχει τόλμη. Η τόλμη της σκέψης και της πράξης είναι απαραίτητη για να υπάρξει αναδιανομή εισοδήματος και ανάπτυξη με κεντρικό άξονα την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από πολιτικούς που θα κάνουν την τόλμη προτεραιότητα και να προσφέρουν μια ορατή κατεύθυνση για το μέλλον. Η επίγνωση της τρέχουσας κατάστασης είναι ο μόνος αληθινός ρεαλισμός, που δείχνει ότι συνεχίζοντας στους υπάρχοντες μονοδρόμους, η χώρα κινδυνεύει να περιέλθει σε ένα ακόμη μεγαλύτερο αδιέξοδο. Είναι καιρός να αναζητήσουμε συλλογικά έναν άλλον δρόμο, με περισσότερη δικαιοσύνη και προοπτική.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
