Αναλύοντας τη σύγχρονη καθεστωτική συμπεριφορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία. Η δεύτερη θητεία μιας κυβέρνησης που διατηρεί προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, αν και χωρίς την προοπτική αυτοδυναμίας, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους. Είναι εύκολο για τους κυβερνώντες να θεωρήσουν την εξουσία τους παντοδύναμη, παραβλέποντας την ανάγκη για τη συναίνεση του ελληνικού λαού. Όταν η κυβέρνηση αρχίζει να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της εξουσίας, χάνει τη σύνδεσή της με τις κοινωνικές ανάγκες και ανησυχίες, όπως έχει παρατηρηθεί στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που αδιαφορεί για τις κοινωνικές αντιδράσεις και αποφεύγει την ουσιαστική λογοδοσία.
Η κατάσταση αυτή είναι ανησυχητική, καθώς οι αποφάσεις λαμβάνονται συχνά χωρίς την απαραίτητη διαβούλευση με την κοινωνία. Για παράδειγμα, οι εξαγγελίες μέτρων για τον σιδηρόδρομο, χωρίς επαρκή εξήγηση σχετικά με τις καθυστερήσεις, δείχνουν την απομάκρυνση της κυβέρνησης από τις πραγματικές ευθύνες. Αντίστοιχα, η διαχείριση των καταγγελιών για την Ομάδα Αλήθειας και την υποστήριξη της, υποδηλώνει μια σαφή αντιδημοκρατική κατεύθυνση που εντείνει την κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί τις διαθέσεις της κοινωνίας, επισημαίνει μια επικίνδυνη τάση. Ο κοινωνικός ιστός εμφανίζει βαθύ ρήγμα, που πλέον τοποθετεί την πλειοψηφία της κοινωνίας απέναντι στη κυβερνητική πολιτική. Η εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί και όπως παραδείγματα κινητοποιήσεων έχουν δείξει, αυτό το ρήγμα θα επανεμφανιστεί σε κάθε ευκαιρία, υποδεικνύοντας ότι η κυβερνητική παντοδυναμία είναι μόνο μια ψευδαίσθηση.
Καθώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις συνέπειες των επιλογών της, είναι σαφές ότι οι παλιές τακτικές μπορεί να μην λειτουργήσουν επ’ άπειρον. Κάθε καθεστώς έχει τη δική του ημερομηνία λήξης, όταν η πραγματικότητα δεν μπορεί πια να παραβλέπεται.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
