Αναλύουμε την επιτυχία του ΛΕΞ και τις αντιφάσεις που προκύπτουν γύρω από τις συναυλίες του στο ΟΑΚΑ. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το εύρος των παραπόνων που διατυπώθηκαν την επομένη των δύο συναυλιών του ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ το περασμένο σαββατοκύριακο, με την πρώτη να σημειώνει ένα εντυπωσιακό sold out 60.000 και πλέον εισιτηρίων σε λίγες ώρες. Η αίσθηση απογοήτευσης είναι κοινή, καθώς πολλοί θεατές διαμαρτύρονται για την επιλογή των συναυλιών να διεξαχθούν στην Αθήνα. Από την άλλη πλευρά, σχολιαστές εκφράζουν την πεποίθηση ότι πρόκειται για μια φευγαλέα μόδα, ενώ οι πιο επιφυλακτικοί επισημαίνουν την απουσία αναφοράς στην Παλαιστίνη. Αυτή η συζήτηση ωστόσο, είναι πολύπλοκη και δεν περιορίζεται απλώς σε αυστηρές κριτικές.
Αξιοσημείωτο είναι ότι όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται προσπαθούν να βρουν μια θέση στο νέο αυτό πολιτισμικό φαινόμενο, παραμένοντας σε μια σχέση αλληλεπίδρασης με τη συναυλία, κάτι που αξίζει να εξετάσουμε με κατανόηση. Αυτό το γεγονός μπορεί να τρομάζει, καθώς συνιστά τη δημιουργία ενός νέου χώρου ανήκειν, όπου οι συμμετέχοντες δεν ήταν παραδοσιακοί εκπρόσωποι αυτού του κόσμου.
Η τελευταία κυκλοφορία του ΛΕΞ, Γ.Τ.Κ. (Για την Κουλτούρα), στα τέλη του 2024, δείχνει την επιθυμία του να θέσει σε αμφισβήτηση τη θέση του μέσα σε αυτό το νέο τοπίο. Από τη μια πλευρά, πολλοί ακροατές του αναθέτουν το καθήκον να απεικονίζει την καθημερινή ζωή στην Ελλάδα, ενώ από την άλλη, η ραγδαία αύξηση των θαυμαστών του επηρεάζει την ταυτότητά του.
Το άλμπουμ αναδεικνύει το ερώτημα του πώς μπορεί ένας άνθρωπος να παραμένει καθημερινός, όταν η φωνή του φτάνει σε εκατομμύρια ανθρώπους και οι εμπειρίες του απέχουν από την κοινή ζωή. Παράλληλα, εξερευνά την επίδραση του ραπ στην ελληνική κουλτούρα, συνδέοντάς το με τις κοινωνικές πραγματικότητες της τελευταίας δεκαπενταετίας. Ο ΛΕΞ, μέσω της μουσικής του, αγγίζει τις αλήθειες της καθημερινότητας, δημιουργώντας ένα αυθεντικό διάλογο για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι πολλοί.
Η συναυλία του σαββατοκύριακου, εν μέσω 60.000 θεατών, στήθηκε ως μια γιορτή, επιδιώκοντας να αποτυπώσει την αλληλεγγύη των συμμετεχόντων. Δεν αποτέλεσε μια τυπική θεατρική παραγωγή, αλλά μια καθαρή εκδήλωση των εμπειριών που μοιράζονται οι άνθρωποι της κοινότητας. Αυτή η γιορτή απέδειξε πως το ραπ δεν είναι απλά μια μορφή μουσικής, αλλά ένα πολιτισμικό κίνημα που προσφέρει φωνή στους μη προνομιούχους και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για αναγνώριση και συλλογική δράση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
