Η χθεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε ως μια μεγάλη στιγμή για την πόλη.
Με τίτλο «η Θεσσαλονίκη αλλάζει», η κομματική εκδήλωση επιχείρησε να αποτυπώσει ένα συνεκτικό αφήγημα ανάπτυξης, επενδύσεων και έργων που «τρέχουν» για να καταστήσουν την πόλη μητροπολιτικό κέντρο στη Ν.Α. Ευρώπη. Όμως πίσω από τους τίτλους και τα φιλόδοξα powerpoints, το βασικό ερώτημα παραμένει: Τελικά αλλάζει η Θεσσαλονίκη ή αλλάζει διαρκώς το σχέδιο για τη Θεσσαλονίκη;
Πάρτε για παράδειγμα την ανάπλαση της ΔΕΘ. Εδώ και χρόνια ακούμε για ένα έργο που θα μεταμορφώσει τον χώρο. Σήμερα, το σχέδιο αλλάζει ξανά… Αντί για μεταφορά στα δυτικά, ο εκθεσιακός φορέας θα παραμείνει στον ίδιο χώρο, με τη διαφορά ότι θα δαπανηθούν λιγότερα χρήματα και χωρίς τη συμμετοχή ιδιώτη στο σχέδιο της ανάπλασης. Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη για περισσότερο πράσινο και εκσυγχρονισμό του φορέα και των εγκαταστάσεων, αλλά όταν ένα έργο αλλάζει φιλοσοφία, προϋπολογισμό και στόχευση κάθε λίγα χρόνια, δύσκολα μπορεί να πείσει για τη σοβαρότητα της υλοποίησης του σχεδίου.
Περί προαστιακού
Η εξαγγελία για τον προαστιακό σιδηρόδρομο και τη σύνδεση αρχικά της Σίνδου και μετά το Πάσχα του 2026 της Αγχιάλου με τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης αποτελεί μέρος ενός φιλόδοξου σχεδιασμού. Μήπως, όμως, είναι και μια παραδοχή ότι η επέκταση του Μετρό στα δυτικά θα συνεχίσει να είναι όνειρο θερινής νυκτός; Το ίδιο ισχύει και για τα νέα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, αφού οι Θεσσαλονικείς έχουν μάθει ανά τις δεκαετίες να κρατούν «μικρό καλάθι».
Από την άλλη πλευρά οι αναφορές του το παιδιατρικό νοσοκομείο στο Φίλυρο είναι αλήθεια ότι αποτελούν θετική είδηση. Όμως το 2027 φαντάζει πολύ μακρινό για μια πόλη που σήμερα αντιμετωπίζει ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό και βασικές υποδομές. Όσο για την αύξηση του προϋπολογισμού των νοσοκομείων της πόλης δεν μεταφράζεται αυτόματα σε ποιοτικές υπηρεσίες, όταν το Εθνικό Σύστημα Υγείας πιέζεται ήδη από χρόνιες παθογένειες.
Οι παθογένειες της εκπαίδευσης
Όσο για την εκπαίδευση, η εξαγγελία για 17 νέα σχολεία στην Κεντρική Μακεδονία μέσω ΣΔΙΤ δεν λύνει τα καθημερινά προβλήματα των υπαρχουσών μονάδων, ούτε απαντά στην υποστελέχωση ή στην υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας. Τέλος, αναφορικά με την ίδρυση της Έδρας Σπουδών Μεγάλου Αλεξάνδρου στο ΑΠΘ, όσο θεσμικά τιμητική κι αν είναι, λειτουργεί περισσότερο επικοινωνιακά, παρά ουσιαστικά για την πανεπιστημιακή κοινότητα που αντιμετωπίζει σοβαρότερα προβλήματα.
Ο Μητσοτάκης είπε τα ίδια, αλλιώς…
Με λίγα λόγια η χθεσινή παρουσία σχεδόν ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε ένα πολιτικό show ή αν θέλετε μια επίδειξη δύναμης. Όμως η μαζική κάθοδος των υπουργών δεν σημαίνει αυτόματα και μαζική πρόοδο της πόλης. Άλλωστε, η πραγματικότητα δεν μετριέται με επισκέψεις υπουργών και υφυπουργών, αλλά με μετρήσιμα αποτελέσματα. Τελικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπε τίποτα που δεν έχει ξαναειπωθεί. Είπε απλώς τα ίδια… αλλιώς. Με διαφορετικά λόγια, άλλες ημερομηνίες, άλλο budget. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρξει και διαφορετικό αποτέλεσμα, γιατί η Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται άλλη μια παρουσίαση. Χρειάζεται αποτέλεσμα. Και το θέλει τώρα.
