Η σύλληψη σκάφους από το Ισραήλ στα διεθνή ύδατα αναδεικνύει την κρατική βία και τις διεθνείς αντιφάσεις. Η σύλληψη ενός σκάφους με ξένη σημαία στα διεθνή ύδατα και η βίαιη μεταφορά των επιβατών του με σκοπό την απέλαση αντιπροσωπεύει την πιο καθαρή μορφή πειρατείας. Το Ισραήλ υλοποίησε ακριβώς αυτή την πρακτική με το σκάφος Madleen. Μόνο ένας μιθριδατισμός στη βαναυσότητα θα μπορούσε να θεωρήσει αυτή την πρακτική αυτονόητη, παρά το γεγονός ότι είναι μια λογική επιλογή για μια χώρα που δεν αποδέχτηκε τα όρια που όρισε το αρχικό σχέδιο του ΟΗΕ, βίαια εκδίωξε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και κατέχει παράνομα εκτάσεις από το 1967.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι αυτά συμβαίνουν, αλλά ότι έχουν θεμιτοποιηθεί. Το Ισραήλ απολαμβάνει ασυλία για τις παραβιάσεις του, ενώ πολλές δυτικές κυβερνήσεις το υποστηρίζουν ανοιχτά. Η χώρα μας το θεωρεί βασικό σύμμαχο, αγνοώντας το κοινό αίσθημα που υπάρχει σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Παρά τις σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, το Ισραήλ δεν αντιμετωπίζει κυρώσεις, και αντίθετα, χώρες δαιμονοποιούν οποιαδήποτε κίνηση υπέρ τους.
Η έλλειψη πίεσης από τις δυτικές κυβερνήσεις σημαίνει ότι η τραγωδία θα συνεχίζεται όσο η υποστήριξη προς την πολεμική μηχανή του Ισραήλ παραμένει ισχυρή. Ένα ηθικό χάσμα χωρίζει όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και όσους ανέχονται ή υποστηρίζουν αυτή την κατάσταση, διαμορφώνοντας τον κόσμο που θέλουμε για τα παιδιά μας.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
