Η Ευρώπη δεν καταφέρνει να επιδείξει ηγετικό ρόλο στην ουκρανική κρίση, παραμένοντας πίσω από τις εξελίξεις. Από την αρχή της ουκρανικής κρίσης, και πριν την εκδήλωση της ρωσικής εισβολής, η Ευρώπη απέτυχε να αναλάβει ενεργό ρόλο στη διαχείριση των ζητημάτων ειρήνης και επίλυσης των κρίσεων. Αντί να οδηγήσει σε διαπραγματεύσεις, υιοθέτησε τη ρητορική του Νέου Ψυχρού Πολέμου, θεωρώντας τη Δύση αντιμέτωπη με υπαρξιακή απειλή. Ειδικότερα, η Ευρώπη εντάχθηκε στην προπαγάνδα εκείνων των αμερικανικών ελίτ που προτιμούν την κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσία, ενώ το κόστος αυτής της κλιμάκωσης βαρύνει την ίδια την Ευρώπη.
Πλέον, οι τάσεις φαίνεται να αλλάζουν στην αμερικανική πολιτική. Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι σύμμαχοί του δείχνουν να προτιμούν μια ειρηνική διαδικασία, ακόμα και αν αυτό σημαίνει απώλειες εδαφών για την Ουκρανία. Η εκτίμηση ότι η Ουκρανία δεν μπορεί πια να αντιστρέψει τα αποτελέσματα των μαχών εντείνει την ανάγκη για αλλαγή στάσης από την πλευρά των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η Ευρώπη, όπως φανερώνει η πορεία της, παραμένει ανίκανη να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Απλώς αντιδρά, προσπαθώντας να διασφαλίσει ότι η Ουκρανία δεν θα μείνει μόνη, ενώ είναι εμφανής η αμηχανία της. Δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί ανοιχτά στις επιλογές του Τραμπ, φοβούμενη ότι παραχωρεί περισσότερα στη Ρωσία από όσα είναι αποδεκτά.
Η κατάσταση αυτή καταδεικνύει την αδυναμία της Ευρώπης να υποστηρίξει στρατηγικά την Ουκρανία και να προτείνει εναλλακτικά σχέδια για την ασφάλεια της περιοχής. Αντί να είναι η κύρια δύναμη ειρήνης, παρακολουθεί τις εξελίξεις που διαμορφώνονται από άλλους. Για να ανακτήσει την ηγετική της φωνή, χρειάζεται να αποφασίσει να ενισχύσει την αυτονομία της και να διαμορφώσει ένα ξεκάθαρο στρατηγικό σχέδιο, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
