Ζαχαρώδης διαβήτης. Μια νόσος σιωπηλή και επικίνδυνη που μπορεί να γίνει ένας σημαντικός σύντροφος ζωής. Η κλινική ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη στις 14 Νοεμβρίου, μίλησε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, τόσο ως ειδικός όσο και ως άτομο που ζει με ζαχαρώδη διαβήτη εδώ και 29 χρόνια. Ο διαβήτης δεν είναι μόνο θέμα ιατρικής φροντίδας, αλλά και συνεχούς ψυχολογικής προσαρμογής. Είναι περήφανη για όλα όσα έχει βιώσει κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής.
«Ο διαβήτης συνέβαλε με έναν μοναδικό τρόπο στην ψυχοσυναισθηματική μου ανάπτυξη και στην ενδυνάμωσή μου», εξηγεί η Δήμητρα Ζάφειρα, προσθέτοντας ότι «μολονότι κανένας δεν είναι έτοιμος να τον υποδεχτεί, γίνεται ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του». Απαιτεί συνεχή αυτοδιαχείριση, πέρα από τις ιατρικές διαδικασίες, και μπορεί να δημιουργήσει ψυχολογική κόπωση.
Στην αρχή, η διάγνωση προκάλεσε σοκ και δυσκολία αποδοχής. «Η διάγνωση έγινε θεαματικά, αν και είχα τα συμπτώματα. Ήμουν μικρή και αισθάνθηκα ότι όλη η ζωή μου έχει ανατραπεί», σημειώνει. Η Δήμητρα επισημαίνει την έλλειψη ενημέρωσης που υπήρχε τότε, λέγοντας ότι «η ενημέρωση για τον διαβήτη ήρθε με ένα φυλλάδιο που δεν ήταν κατάλληλο για νέους». Έτσι αποφάσισε να αναζητήσει πληροφορίες μόνη της.
Η ψυχολογική διάσταση του διαβήτη, όπως υπογραμμίζει, είναι εξαιρετικά σημαντική. «Η αρχική αντίδραση ήταν άγχος και θυμός. Υπήρχε άρνηση και φόβος για το μέλλον». Προσθέτει ότι «χρειάζεται φροντίδα για τη συναισθηματική διαχείριση όλων των συναισθημάτων που συνοδεύουν τη διάγνωση». Μιλάει επίσης για τη διαδικασία προσαρμογής, αναφέροντας ότι «ο διαβήτης είναι ένα διαρκές ταξίδι που σε βοηθά να εξελιχθείς και να εξερευνήσεις τον εαυτό σου».
Η Δήμητρα αναφέρει ότι «ο διαβήτης μπορεί να ενισχύσει την αυτοεικόνα και την αυτοπεποίθηση», καταλήγοντας ότι «είναι θέμα διαχείρισης και του τρόπου που αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις». Η υποστήριξη από άλλους διαβητικούς είναι επίσης καθοριστική για την αίσθηση της ενδυνάμωσης και της κοινότητας στην πορεία της.
Η Δήμητρα Ζάφειρα, ως κλινική ψυχολόγος που ασχολείται με παιδιά και εφήβους με διαβήτη, τονίζει τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ ανεξαρτησίας και προστασίας. «Η προσαρμογή στις δυσκολίες είναι μια συνεχής διαδικασία που απαιτεί ευελιξία και δύναμη», προσθέτοντας ότι «κάθε απώλεια και αλλαγή συνεπάγεται προσωπική εξέλιξη». Σαφώς, η εμπειρία της με τον διαβήτη αποτέλεσε ένα δια βίου μάθημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
