Η διαχείριση των τάφων του Εμφυλίου Πολέμου αναδεικνύει τις προκλήσεις της συλλογικής μνήμης και την ιστορική ευθύνη. Απαντώντας σε ερώτηση που αφορούσε κοινοβουλευτικό έλεγχο, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι οι τάφοι των ομαδικών εκτελέσεων του Εμφυλίου στη Θεσσαλονίκη δεν θεωρούνται αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Αυτή η δήλωση φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη για μια πιο ενδελεχή κατανόηση των επιταγών του Αρχαιολογικού Νόμου, ο οποίος αποσκοπεί στη διατήρηση όλων των υλικών στοιχείων που διαμορφώνουν τη συλλογική μας μνήμη. Η βαναυσότητα του Εμφυλίου και η έλλειψη σεβασμού προς τους εκτελεσμένους είναι κομμάτι της ιστορίας μας.
Αυτή η μνήμη περιλαμβάνει όχι μόνο τους ανθρώπους που εκτελέστηκαν λόγω της ιδεολογίας τους, αλλά και γεγονότα όπως η Μακρόνησος, ο Άη Στράτης και η Γυάρος. Η συλλογική μνήμη περιέχει τα σημάδια από τις σφαίρες των Δεκεμβριανών και τις ιστορίες των διωκόμενων. Αυτές οι μνήμες δεν μπορεί να αγνοηθούν, καθώς αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα που ζήσαμε.
Η έλλειψη προσπάθειας εκ μέρους του Υπουργείου Πολιτισμού να διαχειριστεί σωστά αυτούς τους ιστορικούς χώρους και να διεξάγει έρευνες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην κατανόηση της ιστορίας, είναι ανησυχητική. Εντούτοις, φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου η σωστή ανάγνωση της ιστορίας οδηγεί στην απόκρυψη και διαγραφή των αλήθειών του παρελθόντος.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η μνήμη των εκτελεσμένων μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε την ηθική μας ευθύνη απέναντί τους. Εάν η φωνή τους παραμείνει σιωπηλή, σημαίνει ότι αποδεχόμαστε ότι οι θυσίες τους ήταν μάταιες. Αυτό δεν είναι ένα δικαίωμα που έχουμε.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
