Η κλιμάκωση της αντιπροσφυγικής ρητορικής στην Ευρώπη και οι στρατηγικές αποτροπής. Οι πρόσφατες αποφάσεις των ηγετών κατά την περίοδο διακυβέρνησης Τραμπ έχουν αλλάξει ριζικά την προσέγγιση στο προσφυγικό ζήτημα. Η αδιαφορία για τη βιωσιμότητα, το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχει πλέον καταστεί εμφανής. Ουσιαστικά, η αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών θέτει σε κίνδυνο το δυτικό πολιτιστικό πλεονέκτημα. Η απαξίωση της γενοκτονίας στη Γάζα, που προβάλλεται ζωντανά, καθιστά την Ευρώπη συνένοχο στην απάθεια.
Αντί να αναλάβει δράση, η Ευρώπη επιλέγει να επενδύσει σε στρατιωτικές δαπάνες μέσω του σχεδίου ReArm Europe, το οποίο προβλέπει 800 δισεκατομμύρια ευρώ για την επόμενη τετραετία. Η σύνοδος του ΝΑΤΟ, ακολουθώντας την επιθυμία του Τραμπ, συμφώνησε σε αύξηση των αμυντικών δαπανών από το 2% στο 5%, με μόνη την Ισπανία να εκφράζει διαφωνία. Η χώρα μας, που ήδη επενδύει σημαντικά σε στρατιωτικούς προϋπολογισμούς, υποδέχεται την απόφαση με ενθουσιασμό.
Οι φρεγάτες, που προορίζονται για περιπολίες νοτίως της Κρήτης, αναμένεται να αποτρέψουν την είσοδο προσφύγων και μεταναστών, αγνοώντας τις συνθήκες που τους οδηγούν σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι. Μολονότι η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι διακινητές δεν θα καθορίζουν ποιος εισέρχεται στην Ελλάδα, το ερώτημα παραμένει εάν οι φρεγάτες μπορούν πραγματικά να αποτρέψουν αυτή τη ροή. Η ελληνική στρατηγική αυτή, στο πλαίσιο της συζήτησης για το μεταναστευτικό, ενδέχεται να ενισχύσει την ακροδεξιά ρητορική, με τον υπουργό Μετανάστευσης να προωθεί αυστηρότερα μέτρα, όπως η απαγόρευση της μπούρκας στα πανεπιστήμια.
Η κατάσταση στη χώρα μας συνεχώς επιδεινώνεται, με συγκεντρώσεις μίσους και ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Μια συγκέντρωση στο Ρέθυμνο, κοντά σε κέντρο φιλοξενίας, δείχνει την ανησυχητική αύξηση της ρητορικής μίσους. Οι διασωθέντες, κατά κύριο λόγο άνδρες 18-45 ετών, γίνονται αντικείμενο επιθέσεων, με το κοινό να προβάλλει δικαιολογίες για τη συμπεριφορά τους.
Επιπλέον, η σύνδεση μεταξύ προσφύγων και τρομοκρατίας, αν και ελλιπής, έχει κερδίσει έδαφος στη δημόσια συζήτηση. Αυτό θυμίζει τις ιστορίες του ελληνικού λαού που στο παρελθόν υπήρξε θύμα αντίστοιχης ρατσιστικής ρητορικής κατά την μετανάστευση του. Οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, της πολεμικής αστάθειας και της οικονομικής ανέχειας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με στρατιωτικά μέσα, καθώς οι αιτίες που οδηγούν τους ανθρώπους σε επικίνδυνα ταξίδια παραμένουν ανεκτές.
Η μετατροπή του προσφυγικού σε ζήτημα εθνικής ασφάλειας που αντιμετωπίζεται με αποτροπή και οχυρωματικά έργα, χωρίς καμία πρόθεση να επιλυθούν οι πραγματικές αιτίες, επιβεβαιώνει μια κοινωνία που δείχνει αδιαφορία για την ανθρωπιά.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
