Αναλύουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδας και τις κοινωνικές επιπτώσεις τους στην οικονομία και τους πολίτες. Μικρότερα πλεονάσματα συνεπάγονται λιγότερους φόρους για τους πολίτες και μειωμένες εισφορές για εργαζόμενους και εργοδότες. Το 2019, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε δηλώσει τη δέσμευσή του να ελαφρύνει τα οικονομικά βάρη των νοικοκυριών ως πρωθυπουργός. Ωστόσο, οι υποσχέσεις αυτές παραμένουν ανεκπλήρωτες. Η ανακοίνωση των δυσθεώρητων πρωτογενών πλεονασμάτων για το 2024, ύψους 11,4 δισ. ευρώ, αναδεικνύει τη διαρκή υπερφορολόγηση που επιβάλλεται στους πολίτες.
Η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτικές που περιορίζουν τους πόρους του κρατικού προϋπολογισμού, συνδυάζοντας υπερφορολόγηση με περικοπές κοινωνικών δαπανών. Η επίτευξη αυτών των πλεονασμάτων, συχνά με σφιχτό οικονομικό πλάνο, έχει προκαλέσει σοβαρή στέρηση πόρων που επηρεάζει την κοινωνική ευημερία. Ειδικότερα, οι περιορισμοί σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και οι δημόσιες επενδύσεις οδηγούν σε αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και θέτουν σε κίνδυνο τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
Τα πρωτογενή πλεονάσματα έχουν γίνει κεντρικό θέμα στη δημόσια συζήτηση, με τη διακυβέρνηση να δεσμεύεται για συνέχιση αυτής της πολιτικής μέχρι το 2028. Παρά την έλλειψη ρητών μνημονιακών υποχρεώσεων, η στρατηγική διατήρησης δημοσιονομικής πειθαρχίας επηρεάζει καθοριστικά την οικονομική κατάσταση των πολιτών.
Η παρούσα πολιτική, αν και αποσκοπεί στη διατήρηση της διεθνούς αξιοπιστίας, περιορίζει τους διαθέσιμους πόρους για κοινωνικές δαπάνες. Τα ποσά που διατίθενται για την ανακούφιση των πολιτών είναι ελάχιστα συγκριτικά με τις υπερβάσεις που εμφανίζονται στα κρατικά ταμεία. Η συζήτηση γύρω από την οικονομική διαχείριση της κυβέρνησης συνεχίζεται, με την αντιπολίτευση να επικρίνει την προσέγγιση που ακολουθείται.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
