Αναλύουμε την πολιτική στρατηγική του Τραμπ και τις επιρροές της στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Εάν παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ, θα διαπιστώσει ότι υλοποιεί μια στρατηγική που βασίζεται στη δημιουργία καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Αυτές οι καταστάσεις του επιτρέπουν να εκδίδει προεδρικά διατάγματα, μέσω των οποίων προωθεί το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής του ατζέντας, παρακάμπτοντας την παραδοσιακή και χρονοβόρα διαδικασία νομοθέτησης των ΗΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο, χειρίζεται τις εμπορικές σχέσεις και τις δασμολογικές πολιτικές της χώρας, εστιάζοντας στην παρουσίαση της αμερικανικής ιστορίας μέσω των κρατικών μουσείων.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η αυταρχική εφαρμογή πολιτικών δικαιολογείται από την προσχηματική αναγνώριση ανύπαρκτων ή υπερβολικών κινδύνων, προκειμένου να παρουσιαστεί ότι τηρούνται οι υποσχέσεις στον εκλογικό του ακροατήριο. Η τακτική αυτή φαίνεται να έχει βρει υποστηρικτές και στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κυβερνητική απόφαση αναστολής του δικαιώματος υποβολής αιτήσεων ασύλου για μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική, η οποία δέχτηκε έντονη κριτική από νομικούς και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση προκάλεσε την αντίδραση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων Ανθρώπου και του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, που ήδη αποδέχτηκαν αιτήματα αναστολής αποφάσεων απομάκρυνσης. Είναι εμφανές ότι, αν και τα δεδομένα δείχνουν ότι η χώρα απέχει από μια εικόνα εισβολής, η κυβερνητική ρητορική προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ψευδή κίνδυνο.
Οι δηλώσεις των αρμόδιων υπουργών και κυβερνητικών στελεχών επικεντρώνονται στην ενίσχυση των «πρακτικών υπεράσπισης της χώρας», απαξιώνοντας τις ανθρωπιστικές οργανώσεις. Κλείνοντας, το φαινόμενο αυτό αναδεικνύει μια προσπάθεια να ικανοποιηθούν οι ακροδεξιές προτιμήσεις ενός τμήματος του εκλογικού σώματος, συντηρώντας έτσι έναν κύκλο πολιτικής που στηρίζεται στη δημιουργία αναγκών και στη ψευδαίσθηση της έκτακτης κατάστασης.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
