Αναδρομή στη ζωή και το έργο του Δημήτρη Πικιώνη, του μεγάλου αρχιτέκτονα που επηρέασε την ελληνική αρχιτεκτονική. Στις 28 Αυγούστου 1968, ο επιδραστικός αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Δημήτρης Πικιώνης άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα, σε ηλικία 81 ετών. Ο Πικιώνης, που γεννήθηκε στον Πειραιά, υπηρέτησε ως καθηγητής Διακοσμητικής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ από το 1925 έως το 1958. Εξαίρετος στο έργο του, βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1948 και εξελέγη τακτικό μέλος της (Τάξη των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών) το 1966.
Το περιοδικό Καλών Τεχνών Ζυγός είχε αφιερώσει ένα διπλό τεύχος στον Πικιώνη τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1958 (τεύχη 27-28), στο οποίο αναφερόταν: «Σε ένα-δυο μήνες, σε μια παράμενη γωνιά κάποιας εφημερίδας, θα δημοσιευθεί με ψιλά γράμματα η προκήρυξη ενός διαγωνισμού για την Έδρα Διακοσμητικής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. Ωστόσο, η έδρα αυτή, για σχεδόν τρεις δεκαετίες, υπηρέτησε ως βήμα για έναν αρχιτέκτονα που δίδαξε στους νέους τα πιο βαθιά νοήματα της τέχνης.»
Η διδασκαλία του Πικιώνη δεν είχε το συνηθισμένο ακαδημαϊκό ύφος. Αντίθετα, ήταν μια διαρκής πρόκληση για το πνεύμα, ένας διάλογος που προσέφερε στους φοιτητές μια αναδρομή στις ρίζες της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Αυτό το αποστολικό κήρυγμα εξαγνισμού της αρχιτεκτονικής, απευθυνόταν σε όλους, είτε είναι αρχιτέκτονες είτε καλλιτέχνες. Ο Δημήτρης Πικιώνης είναι ένας αγνός οραματιστής και ιχνηλάτης του ελληνικού πνεύματος, τον οποίο όλοι οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, ανεξαρτήτως αμφιβολιών για τις ιδέες του.
*Όλες οι φωτογραφίες του παρόντος άρθρου προέρχονται από το προαναφερθέν αφιέρωμα του Ζυγού στον Δημήτρη Πικιώνη.*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
