Αναγκαία η επιστροφή πολιτιστικών αντικειμένων ιθαγενών από το Βατικανό στον Καναδά, ενισχύοντας τη συμφιλίωση και την πολιτιστική κληρονομιά. Μετά από πολυάριθμες διαβουλεύσεις, το Βατικανό ολοκλήρωσε τη διαδικασία επαναπατρισμού δεκάδων αντικειμένων πολιτιστικής αξίας για τις αυτόχθονες κοινότητες του Καναδά. Συνολικά 62 πολιτιστικοί θησαυροί με ρίζες σε Πρώτα Έθνη, Ινουίτ και Μετίς έφτασαν αυτή την εβδομάδα στο Καναδικό Μουσείο Ιστορίας στο Γκατινό του Κεμπέκ, όπου φυλάσσονται προσωρινά μέχρι να ολοκληρωθεί η ταυτοποίησή τους και να αποφασιστεί, σε συνεργασία με τους αυτόχθονες φορείς, το μέλλον τους. Η επιστροφή των αντικειμένων εντάσσεται στη μακρά διαδικασία που ξεκίνησε μετά την ιστορική επίσκεψη του εκλιπόντος Πάπα Φραγκίσκου στον Καναδά το 2022.
Τα έργα είχαν μεταφερθεί στη Ρώμη το 1925, στο πλαίσιο διεθνούς έκθεσης που διοργάνωσε ο Πάπας Πίος ΙΑ΄, και παρέμειναν στα παπικά αποθέματα για σχεδόν έναν αιώνα. Η απόφαση για τον επαναπατρισμό τους ελήφθη τα τελευταία χρόνια από τον Πάπα Φραγκίσκο και υλοποιήθηκε από τον διάδοχό του, Πάπα Λέοντα ΙΔ΄.
Η άφιξη των αντικειμένων στον Καναδά σηματοδότησε την έναρξη μιας διαδικασίας προσεκτικής αποτίμησης, καθώς αυτόχθονες πρεσβύτεροι, τεχνίτες και ειδικοί εξετάζουν κάθε κομμάτι, αναζητώντας την ακριβή προέλευσή του και τον ρόλο του στη συλλογική μνήμη των κοινοτήτων. Ανάμεσα στα αντικείμενα, ξεχωρίζει ένα παραδοσιακό καγιάκ, κατασκευασμένο από ξύλο που είχε ξεβραστεί στη θάλασσα και δέρμα φώκιας, το οποίο χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι μπελούγκα και αποτελούσε βασικό μέσο επιβίωσης για οικογένειες των Ινουίτ στις αρχές του 20ού αιώνα.
Όπως σημείωσε ο Νέιταν Όμπεντ, πρόεδρος της Inuit Tapiriit Kanatami, η δυνατότητα να μελετηθούν ξανά αυτά τα αντικείμενα μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αναβίωση παραδοσιακών τεχνικών, όπως η κατασκευή καγιάκ. Από την πλευρά της Καθολικής Εκκλησίας, ο αρχιεπίσκοπος Βανκούβερ, Ρίτσαρντ Σμιθ, ανέφερε ότι η συμφιλίωση δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια διαδικασία που απαιτεί ταπεινότητα, επιμονή και τη διάθεση να ακούμε.
Για τις αυτόχθονες κοινότητες, ωστόσο, το διακύβευμα δεν περιορίζεται μόνο στην επιστροφή ή την έκθεση των αντικειμένων. Όπως τόνισε ο Όμπεντ, οι τρόποι με τους οποίους αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με την πολιτιστική κληρονομιά διαφέρουν από τα δυτικά μουσειακά πρότυπα: πρόκειται για μια ζωντανή ιστορία, που συνδέεται με την αφή και τη φυσική επαφή. Το επόμενο βήμα θα είναι να αποφασιστεί αν τα αντικείμενα θα φιλοξενηθούν σε τοπικά μουσεία, σε κοινοτικά κέντρα ή αν θα επανενταχθούν στην πολιτιστική πρακτική των ανθρώπων στους οποίους ανήκουν.
*Με πληροφορίες από: Art News*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
